Luang Prabang

In razend snelle motorkano’s zijn we de Mekong rivier afgezakt naar Luang Prabang.
Deze plaats geeft de rust van Laos precies weer. Alles gaat er, zeker het verkeer, z’n rustige gangetje. Voor ons, nerveuze westerlingen, een verademing.

De plaats bezit vele prachtige tempels en heeft nog zo’n authenticiteit dat het op de wereld erfgoedlijst van Unesco is gezet.
Alle tempels zijn Boeddhistisch, want dat is in deze regio, in verschillende varianten, de religie.
Er zijn veel verschillende soorten versieringen; zoals: verguld houtsnijwerk, speciaal glasmozaïek, etc.

Ook zijn hier dus vanzelfsprekend veel monniken. ‘s-Morgens in alle vroegte gaan ze met hun bedelnap de straat op om eten voor de dag te verzamelen. Met een bel kondigen zij hun komst aan. De mensen staan al klaar met allerlei etenswaar of geven gewoon geld.

Phonsavan
(vlakte der kruiken)

Deze plaats bezoeken we vooral vanwege de nabij gelegen “Vlakte der Kruiken”. Dit is een bijzonder overblijfsel uit het verre verleden. Niemand weet precies hoe die enorme kruiken er gekomen zijn en door welk volk ze gebruikt werden. Men heeft het vermoeden dat ze als een soort sarcofaag dienden en de vlakte dus eigenlijk een kerkhof was.


Onze bijzonder aardige gids Lah heeft ons wel even bijgepraat over de rol van de Amerikanen in Laos tijdens de Vietnamese oorlog. Daar word je niet vrolijk van. De hoeveelheid afgegooide bommen (evenveel als in de 2e wereldoorlog in Europa) en ontbladeringsmiddel (Agent Orange) maken dat grote delen van de streek nog steeds onbewoonbaar zijn.

In de omgeving ook dorpen bezocht van de Hmong minderheden. Deze vroegere tweederangs burgers werden door de Amerikanen gerekruteerd om tegen de Vietcong te vechten waarvoor ze betaald werden met, door de Amerikanen ingevoerde, opium. Gevolg is dat zij een verslavingsprobleem hebben en nog steeds niet aangekeken worden door de traditionele Laotiaanse bevolking.

Hoi An

Vanwege de hevige regenval waren er overstromingen in Hoi An. Hierdoor stonden de kades aan de rivier blank. Het is een pittoresk plaatsje met als bekendste attracties de vele zeer goedkope kleermakerijtjes en lampionfabriekjes.


In de omgeving nog een zijdespinnerij bezocht waar ook het fijne borduurwerk gemaakt wordt op tafelkleden e.d.

Een fraaie bezienswaardigheid is zeker ook nog de Japanse brug.

Saigon

Hier zijn nog veel gebouwen uit het koloniale tijdperk te zien, zoals o.a. de Notre Dame en het Postkantoor.

In het Museum van Oorlogsmisdaden worden de gruweldaden van de Amerikanen natuurlijk breed uitgemeten.
Het gebruik van fragmentatiebommen, ontbladeringsmiddelen, napalm, e.d. was natuurlijk bekend. Evenals de moordpartij van My Lai en de barbarij zoals mensen uit een heli gooien, onthoofden, achter een tank slepen, etc. Maar de Vietnamezen waren ook geen schatjes. Dat hebben we gezien bij de tunnels van Cu Shi. Daar was ook een tentoonstelling van allerlei vallen waar je niet erg levend meer uit komt.

Het Unification Palace is de plaats waar de strijd door de Vietcong uiteindelijk gewonnen werd. Nu kan je het bezichtigen. Het geeft een beeld hoe Diem in zijn tijd leefde en het land leidde.

De Giac Lam pagode is een van de mooiste tempels van de stad. Hij wordt door talrijke pelgrims bezocht die overal op de vloer liggen te rusten. Je moet in het schemerdonker uitkijken dat je er niet over struikelt.

Bij Tay Ninh hebben we de Grote Tempel van de Cao Dai bezocht. Zowel de architectuur van de tempel als het geloof is een samenraapsel van allerlei stijlen en religies in de wereld. Het bevat elementen van het Boeddhisme, Confucianisme, Taoïsme en Katholicisme. Het is een bonte bedoening tijdens een gebedsdienst.

Phnom Penh

Cambodja is nog duidelijk aan het bekomen van de gevolgen van de Vietnamese oorlog en het schrikbewind van Pol Pot met zijn Rode Khmer. De infrastructuur is nog slecht en de economie komt maar mondjesmaat op gang.

De misdaden van de Rode Khmer worden duidelijk bij een bezoek aan de beruchte Tuol Sleng gevangenis, ook bekend als S-21. Onze gids is als vluchteling ook het slachtoffer geweest van het bewind. Haar familie wist op tijd te ontkomen naar Vietnam, maar werden, na de verdrijving van Pol Pot en de Rode Khmer door Vietnam, weer teruggestuurd naar Cambodja. Daar hadden ze natuurlijk totaal niets meer. Ze moesten van de grond af aan weer een nieuw bestaan opbouwen. Dat valt niet mee in een land dat zelf failliet is.

Zeer indrukwekkend was ook het bezoek aan de Killing Fields. Je loopt daar tussen de massagraven waar nog de kledingsresten en stukken botten uit de grond steken. Er zijn totaal ca. 16000 gevangen hier vermoord. Het monument met de stapels schedels en beenderen ziet er zeer macaber uit.
Tot mijn verbazing las ik later in de krant dat de regering het hele complex aan een particuliere instantie heeft overgedaan die het als bezienswaardigheid gaat exploiteren!!


Het Royal Palace laat nog wat zien van de oude glorie van het land. Maar ook dat, zoals meestal, de koning het vooral goed met zichzelf voor had.

Ko Chang / Bangkok

Na een lange rit over een erbarmelijk slechte weg zijn we weer terug in Thailand. Hier gaan we een paar dagen bijkomen van de hele reis op een mooi eiland voor de kust. Lekker luieren op het strand, leuk snorkelen en vooral lekker eten in een van de vele visrestaurantjes.

De laatste stopplaats is Bangkok waar we nog de voornaamste bezienswaardigheden bezoeken voor we naar huis gaan.
Een boottocht met eerst een taxiboot, dan een soort gemotoriseerde gondel en als laatste een snelle kano (zoals op de Mekong) over de waterwegen van Bangkok was zeer interessant. Het bracht je op plaatsen waar je geen toeristen zag.

Natuurlijk mocht een bezoek aan het Koninklijk Paleis niet ontbreken. De fraai versierde, vaak vergulde, gebouwen en beelden zagen er prachtig uit. De pracht en praal die kennelijk bij een koning hoort.