Zondag 7 juni 1992.     Eindhoven > St. Maixent
kilometerstand: 94230. Bewolkt weer.
Uitgezwaaid door Helga en Enrico. De 1e reisdag was goed verlopen. Helaas was de 1e camping in Poitiers complét en de 2e camping gesloten. Dat was een tegenvaller, doorgereden naar St. Maixent l’éçole waar we om 19.00 arriveerden.

Maandag 8 juni     St. Maixent > Motrico     Zonnig/bewolkt.
Om 9.00 uur waren we al weer op pad. Niets bijzonders gebeurd. Alleen de autoroute gereden en dat was vreselijk saai!! Bij Deba aan de Noord-Spaanse kust een dorpje gezocht met camping en kwamen terecht in Motrico in Baskenland.
Motrico was een schilderachtig vissersdorpje aan een steile kust in Noord-Spanje.
We hadden een plek met uitzicht over de zee. Naar het dorpje gewandeld, dat viel tegen na 2 dagen rijden, we hielden er stramme kuiten aan over.

Dinsdag 9 juni     Motrico > Madrid     Slecht weer.
Over de hoogvlakte reden we naar Madrid. Het was erg slecht weer, de regen kwam met bakken uit de lucht. Madrid was zonnig maar er stond veel wind. De camping opgezocht, een rommelige camping, maar voor een paar nachten moest dat lukken.
Vanaf de camping was het een kilometer lopen naar de bushalte; lijn 157. Deze reed naar Plaza Castillo waar we konden overstappen in de metro naar het centrum van Madrid. Hetzelfde metrosysteem als in Parijs.

Naar Plaza Mayor gewandeld, een gezellig plein met bars en terrassen. Niets herinnerde meer aan de executies die hier vroeger werden uitgevoerd. Weinig mensen op de terrassen waarschijnlijk vanwege het koude weer.
Toch neergestreken en een drankje besteld met tapas.

Madrid is de hoofdstad van Spanje en centraal gelegen op de Castiliaanse hoogvlakte, meseta genaamd. De stad heeft ook schitterende parken, die vaak onderdeel waren of zijn van koninklijke paleizen. Ook het grootste park in het centrum van de stad, El Retiro was tot 150 jaar geleden koninklijk bezit.

Woensdag 10 juni     Madrid     Fris, zonnig weer.
Uitgeslapen en gedoucht. Dat ging hier net zoals in sportkantines, iedereen kon mee genieten.
Daarna met de bus en de metro naar de Gran Via, een postkantoor gezocht en geld gehaald. Voor postzegels moesten we in een ander gebouw zijn. Op de Plaza Casanovas was een soort hok voor het postkantoor met 12 verschillende postbussen. Enkele bejaarde Spanjaarden zaten op hun knieën poststukken uit te zoeken, die ze daarna in verschillende bussen gooiden. Zo’n werkplek had ik nog nooit gezien.

Daarna liepen we naar het Museum El Prado;
Het Museum El Prado is een van de grootste en beroemdste kunstcentra van de wereld. Hier hangen 6000 schilderijen, vrijwel allemaal topstukken, van Spaanse schilders zoals Velasquez, Goya en El Greco. Maar er was ook werk te zien van Vlaamse en Hollandse meesters, zoals Rubens en Rembrandt. Nu hing er een oeuvre van de Spaanse schilder Ribera.

La Guernica hing in het Reina Sofia Museum, dit museum lag gelukkig achter het Prado.
Foto's »

Donderdag 11 juni     Madrid > Cordoba     Heet 35 graden. El Retiro
Mijn Spaans kwam deze ochtend goed van pas. De receptie was gesloten dus geïnformeerd in de bar en jawel hoor daar zat de receptionist achter een bak koffie. De camping betaald en de 2 Belgen gedag gezegd waaraan we de vorige avond wat informatie hadden doorgegeven omtrent bus en metrolijnen.

Op weg naar Cordoba, in de hoop dat de camping daar beter zou zijn. We reden over de hoogvlakte en bij de pas Desfiladero de Despenaperros kwamen we de Sierra Morena binnen. Het landschap veranderde, het werd vriendelijker en we kwamen terecht tussen olijfgaarden en wijngaarden van de Valdepeñas. De olijfolie komt hier grotendeels vandaan.

Tegen 14.00 uur waren we in Cordoba. Het was druk, veel verkeer en veel toeristen. Aan de rivier Quadalquivir een parkeerplaatsje gevonden. We liepen via een oude brug, een overblijfsel uit de Romeinse tijd, naar de Moskee (in het Spaans Mezquita).

De Moskee/Kathedraal van Cordoba wordt gezien als de mooiste Islamitische kerk van de wereld.
Emir Abd Al-Rahman I begon in 785 met de bouw van een indrukwekkende Moskee, de grootste en fraaiste Moskee ter wereld.
Het bouwwerk in Moorse stijl vertoont sporen van Romeinse, Byzantijnse, Syrische, Perzische en Gotische elementen, het is het voorbeeld voor Spaanse Moslim-architectuur van de volgende eeuwen.

Ongeveer 860 evenwijdig geplaatste marmeren zuilen ondersteunen de dubbele bogen, wat een uniek spel met licht en schaduw oplevert. Het interieur van de Moskee is bekleed met bladgoud. Met de herovering van Cordoba door de Christenen in 1236 werd de Moskee tot Katholieke Kathedraal gewijd. In het midden is vanaf 1523 gebouwd aan een geweldig gotisch kerkschip, waarin ook renaissance en barok invloeden terug te vinden zijn. De vroegere minaret doet nu dienst als klokkentoren.

Na het bezoek aan de Moskee nog even door de oude, smalle steegjes in de Joodse wijk van Cordoba gewandeld en daarna terug naar de camper. We moesten op zoek naar een benzinestation en een camping. Beiden werden op tijd gevonden. Het sanitair op deze camping was goed verzorgd. Redelijk gegeten in een bijbehorend restaurantje. De nacht was zwoel en vol onweders.
Foto's »

Vrijdag 12 juni     Cordoba > Sevilla / Dos Hermanos     Regen.
Het was zeer slecht weer onderweg en bij toeval vonden we in een dorpje dicht bij Sevilla een camping. Camping Villdon lag in Dos Hermanos aan de snelweg naar Cadiz. In eerste instantie waren we dus goed fout gereden. Weinig ondernomen, de voortent opgezet, het dorpje verkend, wasje gedaan en verder geluierd. Naast ons kwam ook een camper te staan en hij tapte de stroom via onze aansluiting af, was hem zeker te duur!!

Zaterdag 13 juni     Sevilla     Regenachtig.
Sevilla is een stad met vele gezichten. Eerst was het de hoofdstad van de Moren, 530 jaar aanwezigheid is nu nog zichtbaar.
Daarna kwamen de Christenen, de moskeeën werden omgebouwd tot kerken. Daarnaast bouwden de Christenen nog meer kerken en ook kloosters om hun aanwezigheid te benadrukken.
Sevilla heeft een zeer rijk cultureel verleden. Dit konden we zien aan de weelderige gebouwen en de vele musea. Dit heeft het voor een groot deel te danken aan de levensader van de stad, de rivier Guadalquivir. Tot in de 19e eeuw kwamen schepen hier aanmeren.
Nog steeds is Sevilla in alle opzichten een van de rijkste Spaanse steden en de hoofdstad van Andalusië.

De wereldtentoonstelling stond vandaag op het programma. Geld gehaald, ging niet gemakkelijk en om een beter humeur te krijgen zochten we een tent voor koffie. De koffie smaakte heerlijk en we besloten allereerst de paviljoens van buiten te bekijken om dan te beslissen welke we zouden bezoeken.

Het Nederlandse paviljoen konden we niet overslaan dus als eerste daar naar binnen. Vrij simpel van opzet met een grote Heineken bar en een Hollandse kaasbar. Deze liepen beiden zeer goed, alhoewel ik een broodje kaas voor fl. 6,00 wel overdreven vond. Dagelijks had deze Expo een uitgebreid programma tot laat in de avond. Vele Spaanse dansen uit diverse streken werden uitgevoerd, leuk om te zien, zeker ook al die prachtige klederdrachten.

Tegen zes uur terug naar de camping, het weer leek op te klaren, de barbecue aangestoken en lekker wat zitten knoeien.

Zondag 14 juni     Sevilla     Koud/regen.
Het bleef regenen, het was koud, de temperatuur haalde niet eens de 17 graden.
Laat opgestaan en naar Sevilla gereden. Vanaf onze parkeerplaats gelopen naar
de Kathedraal met een bijzondere toren, de Giralda genaamd. Deze voormalige Minaret doet voortaan dienst als kerktoren. De trap in de toren is eigenlijk geen trap maar een sterk hellend pad. De Kathedraal is een omgebouwde moskee; hier zou Columbus begraven liggen.

De Torro del Oro, letterlijk vertaald de gouden toren, is een van de hogere torens in de stad. Hierin was het Maritiem Museum ondergebracht. Vroeger was het een van de verdedigings- torens van het Alcazar.

Het weer werd er niet beter op, een barretje opgezocht, iets gedronken en gegeten en toen toch maar weer door naar het Alcazar;
een uniek gebouw. Een koninklijk paleis waar de heersers van deze streek steeds hebben verbleven. Dit waren zowel de Moren als Christenen. De verschillende bouwstijlen zijn goed herkenbaar. Het uitzonderlijke van dit paleis is dat de Christelijke heersers de kunstwerken en bouwstijl van de Moren niet hebben vernietigd.
De tuinen rondom dit paleis lagen er schitterend bij.
Bij mooi weer zou het heerlijk geweest zijn om hier rond te wandelen.

La casa de Pilatos is het proto-type van een Andalusisch Paleis. Het paleis draagt de naam Pilatus omdat men geloofde dat de eigenaar, Fabrique, het Romeinse Pretorium in Jerusalem had willen reproduceren.

Gerard wilde opnieuw een bar induiken, ik had daar geen zin meer in, was inmiddels aardig nat geworden. Met de camper terug naar de camping gereden. Mijn humeur stond aardig laag, het was koud en de regen kwam met bakken uit de hemel vallen. Gegeten, muziek geluisterd, gelezen etc. De plaats op onze camping begon aardig te lijken op een plas water, Gerard was verwoed geultjes aan het graven om de nattigheid buiten de voortent te houden. We namen nog maar een neut.
Foto's »

Maandag 15 juli     Sevilla     Bewolkt weer.
Boodschappen gedaan en weer op weg naar de Wereldtentoonstelling. Ineens hoorde ik een kreet van Gerard “vanaf vandaag ben ik een Pnemmer”.

Dagprogramma gehaald en naar het Andalusische Paviljoen gelopen voor een Flamencovoorstelling, helaas dus niet. De monorail genomen, die voerde ons 6 meter boven de grond over het hele terrein en we hadden zo een prachtig overzicht op alle paviljoens.

De Afrikaanse hoek leek ons bijzonder. Alle Afrikaanse landen vulden gezamenlijk een Paviljoen, behalve Zuid Afrika, dat had een eigen Paviljoen. Er werden veel producten getoond en ook te koop aan geboden uit diverse landen. In de kelder was een tentoonstelling ingericht, bijzonder fraai.

Het Belgische Paviljoen liet net zoals Nederland diverse kunstwerken en schilderijen zien. Een bocadillo gegeten en koffie gedronken en toen naar het Duitse Paviljoen. Hier stonden stukken van de Berlijnse muur; naar een film over het milieu en de luchtvaart geschiedenis gekeken, heel leuk. Weer even gepauzeerd in een van de vele tentjes waar men met watermuren de hitte buiten wilden houden.
Absoluut niet nodig, onze truien kwamen beter van pas.

Het Saoedi Arabische Paviljoen leek op een Mud house. Overal lag woestijnzand en er stond een enorme Nomadentent.
Het Japanse Paviljoen kwam in zicht, ook hier werd een culturele voorstelling gegeven. Venezuela liet een prachtige natuurfilm zien, wel met een speciale bedoeling natuurlijk.
Het Paviljoen van Chili was ijskoud, hier had men een ijsberg midden in de ruimte geplaatst en deze werd koel gehouden.
Zelfs Walt Disney had een enorm paviljoen hier.

Hierna zijn we het centrum van Sevilla ingelopen, bij de uitgang kregen we een onzichtbare stempel op de handen zodat we later zonder te betalen weer het terrein op mochten. Het was ontzettend druk met agenten ter bescherming van het Zweedse Koningspaar. Gerard wilde eigenlijk graag terug naar het eettentje bij de gouden toren, er ontstond een misverstand en de rest van de dag liep niet meer geweldig. Het eettentje was gesloten, uiteindelijk terug naar de Expo en het paviljoen van Galicië opgezocht waar we pescaito fritos konden eten. Helaas deze avond werd dat gerecht niet geserveerd.

Later op de avond kwamen we nog een groep zangers tegen en bij verlaten van de Expo liepen we tegen een optocht aan; dit was het begin van het avondprogramma.
Laat op de avond reden we terug naar de camping.
Foto's »

Dinsdag 16 juli     Dos Hermanos     Warm weer.
Vandaag was het weer verrukkelijk, ons humeur liet echter te wensen over.
We hielden de wereldtentoonstelling voor gezien en hebben verder niets ondernomen, alleen geld gehaald.

Woensdag 17 juli     Dos Hermanos > Marbella     Regen.
De camping afgerekend en we gingen op weg naar Cadiz. De N4 national bleef ik volgen, moest achteraf de snelweg N4 zijn. Gekeerd bij Palacios en via de autoroute naar Cadiz gereden.

Cadiz ligt aan een smalle landtong aan 3 kanten omgeven door water.
We wilden de oude havenstad bekijken maar het verkeer was een grote chaos.

Er bestond maar één hoofd-toegangsweg en die was vreselijk druk. Weinig mogelijkheden tot parkeren; we belandden op een strandweg en aangezien het weer redelijk was opgeknapt en de zon even scheen hebben we aan het strand gegeten.

Dat was heerlijk en we besloten door te rijden naar Gibraltar,
een rots, een overzees gebiedsdeel van Engeland. De stad in het uiterste zuiden van Spanje ligt aan de straat van Gibraltar. De berg is in de klassieke literatuur één van de zuilen van Hercules. Op de rots leeft een door de Britten ingevoerde apenkolonie.

Bij het binnen rijden van Gibraltar moesten we eerst de Spaanse douane passeren; meteen daarnaast stonden de Engelse Bobby’s. Lachen hoor, alles was ineens Brits, moesten met ponden betalen. Door de stad gereden op zoek naar een parkeerplaats, helaas het was zo druk, alle parkeerplaatsen bezet zodat we de weer stad uitreden.

Een parkeerplaats voor de rots opgezocht van waaruit we foto’s konden maken. Meteen stond er een “louche” figuur naast de bus, waarschijnlijk om te kijken of er wat te halen viel. Aan de overkant stonden nog een viertal maten van hem. De rots vanaf de parkeerplaats bekeken en daarna op zoek naar een heerlijk terras.
Snel gevonden en genoten van de koffie en de zon!!

Even buiten Marbella een camping gevonden. Het strand opgezocht, boodschappen gedaan en de salade a la camping smaakte voortreffelijk.

Donderdag 18 juni     Marbella > Granada     Zonnig weer.
In de zon ontbeten, dat was een poosje geleden. De boel ingepakt, afgerekend en op weg naar Granada. De kust tussen Fuengerola en Malaga was schitterend, daarna werd de route saai.
Iets onder Malaga de kust verlaten en door de Sierra Nevada naar Granada gereden.

Granada is een stad in Andalusië en ligt circa 70 kilometer van de Middellandse Zee ten noordoosten van Malaga.
Een van de belangrijkste dingen waarom de stad bekend staat is het Alhambra, een oud paleis en fort van Moorse heersers van het Koninkrijk Granada.

Het Alhambra was zo gevonden, op de parkeerplaatsen stonden zogenaamde guardians. Zij vroegen 1000 pesetas om op de auto te letten. We hebben betaald maar negeren was misschien beter geweest!!

Dit middeleeuws paleis bevindt zich op een heuvelachtig (al-hamra) plateau ten zuid oosten van Granada en is omringd door vestingmuren. Deze muren zijn bekroond met 22 torens, enkele bestemd als verschansing.

De Nasri kunst (laatste fase van Spaans Mohammedaanse kunst) manifesteerde haar rijke traditie in de verwerking van eenvoudig materiaal zoals bakstenen, gips tegels etc. tot buitengewone architectonische composities, die hoewel zonder grote vernieuwingen, op perfecte wijze de harmonie tussen natuur en bouwwerk en het begrip van paleistuin als eenheid weergeven.
Vanwege de fijn uitgevoerde Islamitische kunst en de zeer grote waarde van kunstschatten is het ook een bijzondere trekpleister voor studenten uit Europa.

We werden helaas overvallen door een enorme onweersbui met grote hagelstenen en kwamen doornat bij onze camper aan. De kachel aangezet, andere kleren aangetrokken en gewacht tot de bui over was. De lol was eraf. Op zoek naar een camping. Toen we de stad binnenreden was de bui verdwenen en kwamen we terecht tussen feestvierende Spanjaarden. Volop muziek en dansende mensen, erg gezellig. We genoten van de flamenco dansers en de muziek.

Granada is een kalme, poëtische stad die met haar bijzondere, half Moorse, half Christelijke karakter, dichters, musici, schilders en reizigers uit de hele wereld waaronder de XIXe eeuwse romantici, in vervoering bracht. Strategisch gelegen in een vallei waar 2 rivieren samen vloeien en met de Sierra Nevada op de achtergrond is de schoonheid van deze stad met geen ander te evenaren. De stad bereikte haar bloeitijd na de samenlevingsperiode van Joden, Mohammedanen en Christenen. Dit heeft zich gemanifesteerd in paleizen en prachtige tuinen die door UNESCO tot wereldpatrimonium zijn geproclameerd.

Hierna de camping opgezocht en het noodweer van ‘s middags veranderde in heet weer.
Foto's »

Vrijdag 19 juni     Granada > Denia     Droog weer.
We vertrokken weer, jammer van het Alhambra, maar er komt beslist een andere keer.
Vanuit Granada reden we over de Puerto del Mora en stegen naar 1300 meter. Van hier hadden we een prachtig uitzicht over Granada, helaas geen stopplaats te vinden om foto’s te maken.

We reden aan de noordzijde van de Sierra Nevada richting Quadix. Het landschap was schitterend, prachtige kleuren doemden voor ons op. De autoweg door dit gebergte was nog niet helemaal klaar maar desondanks schoten we goed op. Later werd het landschap vlak en we reden langs vele olijfgaarden en fruitgaarden. Uiteindelijk kwamen we in een klein plaatsje, Denia, aan de middellandse kust terecht. Mooie camping, leuke eethuisjes en kleine kroegjes.

Zaterdag 20 juni     Denia     Zonnig, later regen.
Denia is gelegen aan de Mediterraanse kust circa 100 km. afstand van Alicante en 95 kilometer van Valencia. De stad zelf bevond zich aan de voet van een heuvel gekenmerkt door de aanwezigheid van een kasteel, een fort die de overblijfselen heeft bewaard van alle mensen die daar door de geschiedenis heen hebben geleefd. Dit kasteel werd ook het paleis van de gouverneur genoemd.

Vanaf het hoogste punt hadden we een prachtig uitzicht over Denia.
De invloed van de zee was nog goed te zien door de aanwezigheid van een grote vis- en jachthaven, diverse pieren met prachtige promenades.

Zondag 21 juni     Denia     Regen, regen, regen!!
Het bleef regenen en er stond een straffe wind; weer om in bed te liggen. Maar goed, gedoucht, krantje gehaald. Koffie gedronken en Denia verder verkend.
Denia had nog enkele trekpleisters zoals de Torre del Mig, het archeologisch museum, het Almabraba, archeologische overblijfselen en het Etnisch Museum.

Maandag 22 juni     Denia     Regen.
In een waterig zonnetje hebben we koffie kunnen drinken en daarna zagen we de regen strepen alweer verschijnen. Toch een wandeling uitgezet en we hebben het droog gehouden tot het eerste terras, daarna kwam het weer met bakken uit de lucht vallen. Op weg naar de flamenco-avond even naar de voetbalwedstrijd Denemarken – Nederland gekeken in de kantine, Nederland speelde bar slecht, dus hadden we dat beter niet kunnen doen. De flamenco-avond ging niet door i.v.m. het slechte weer.
Het weer was niet onze beste vriend deze reis.

Dinsdag 23 juni     Denia     Regen/zon.
Als de zon scheen was het meteen heerlijk om buiten te zijn, vandaag wisselde de regen af met zon, dus hebben we genoten van de wandeling en bij regen hebben we binnenactiviteiten ondernomen. In de avond naar het eethuis “Rembrand” gewandeld. Typisch Nederlands zou je denken maar het zat barstensvol met Duitsers. De paella, zijn specialiteit, smaakte voortreffelijk.

Woensdag 24 juni     Denia     Warm weer.
Het was een prachtige dag vandaag, gewandeld langs het strand, verder geluierd en de barbecue opgezet. Tijdens het eten brak er een flink stuk van Gerards kies af. Ik hoop dat hij het tot thuis volhoudt anders zou hij in Denia nog naar de smoelsmid moeten.
In de avond koelde het al weer aardig af.

Donderdag 25 juni     Denia     Stralend weer.
We besloten om naar het Centrum van Denia te wandelen; dat viel behoorlijk tegen. We deden er ruim 1 uur op de heenweg over en we moesten natuurlijk ook terug. Gelukkig kwamen we onderweg een aantal terrassen tegen en heerlijke Sangria gedronken, die hadden we ons gisteren beloofd.

Vrijdag 26 juni     Denia     Stralend weer.
We konden in de zon ontbijten, eindelijk goed weer.
Krantje gehaald, genoten van de zon en langzaam braken we de voortent af.

Tegen vijf uur in de middag de camping afgerekend, even een dut gedaan en naar “Rembrand” gelopen voor een maaltijd.
Hier zat het vol met Duitsers en een enkele Deen. De finale van de EK werd door deze landen gespeeld. De Duitsers werden ingemaakt door de Denen en iedereen had de grootste lol, behalve de Duitsers dan.

Zaterdag 27 juni     Denia > Blanes     Mooi weer.
Vroeg opgestaan, de boel ingepakt en op weg naar Valencia. We waren wel van plan geweest om de stad te bezoeken maar konden geen parkeerplaats vinden in het centrum en dat ontnam ons weer de fut om te stoppen.. Zoals beschreven in de gegevens van het Spaanse verkeersbureau bestond het achterland van Valencia uit sinaasappelbomen.

Bij Barcelona veranderde het landschap in zoverre dat het olijfbomen werden. Ook het bekijken Barcelona werd overgeslagen en kwamen we terecht in Blanes, waar destijds onze huwelijksreis heen voerde. Een plaatsje gevonden op de Camping Solmar en op verkenning gegaan. Er was niet veel meer over van het lieflijke vissersplaatsje in 1965. Grote boulevards vol gestouwd met hotels en appartementen waar wekelijks het bruine vlees werd afgelost door wit vlees!!
’s Avonds nogmaals paella gegeten maar deze viel een beetje tegen.

Zondag 28 juni     Blanes > Uzes     Mooi weer.
Om 12.00 uur stonden we bij de Spaanse grens. Er was maar een grenspost open dus ondervonden we wat oponthoud; de politie stond mee te kijken; het leek erop alsof men iemand zocht. Bij Uzes de camping Le Paillot opgezocht; erg rustig en veel Nederlanders.
Naar huis gebeld, alles oké daar.

Maandag 29 juni     Uzes     Mooi weer.
Goed geslapen, al moesten we even wennen aan de enorme stilte op deze camping, althans na 2.00 uur in de nacht want in de avond werd er feest gevierd.

Naar het centrum gelopen, terras gezocht, krantje gekocht en tegen 14.00 uur waren we terug op de camping. Afgedaald naar het zwembad en een heerlijke salade besteld met een glaasje witte wijn en de dag kon niet meer stuk.

Dinsdag 30 juni     Uzes     Regenachtig.
In Nederland is het om te stikken zo warm, maar in het zuiden van Europa wil het niet lukken met warmte en zon. We komen onze dag wel door maar met zonneschijn is dat toch anders. Een fikse wandeling gemaakt in de omgeving en nu zitten we in de voortent in de regen.

Woensdag 1 juli     Uzes     Regenachtig.
Laat in de ochtend pas wakker geworden, het brood was helaas op maar de chef kwam in het begin van de middag vers brood brengen. Heel aardig van hem. In de middag geld gehaald want we wilden morgen vertrekken richting Nederland.
’s Avonds bij Le Grezac, restaurant naast de camping gegeten, heerlijk.

Donderdag 2 juli     Uzes > Chalamont     Fris weer, droog.
Getankt en op weg via de route National naar Pont St. Esprit. Even voorbij Bagnols sur Sèze begon de ellende. We sloten aan, aan een file die door vrachtwagen-chauffeurs veroorzaakt werd. The boys waren het niet eens met een beslissing die door het parlement genomen was en legden heel Frankrijk plat.

Rond 11.45 uur waren we 20 km. opgeschoten. Hopeloze situatie, zeker voor mensen met kinderen in een personenauto. Wij hadden ons natje en droogje in de camper zitten.

Circa 12.30 uur verscheen de politie, die reden door een sloot naar het volgende zijweggetje. Wij met nog een aantal anderen achter de politie aan, de file uitgevlucht en afgeslagen naar Corson; een klein stukje de Gorge d’Ardeche gevolgd tot aan Pierlatte en daar de Rhone overgestoken. Spookachtig gevoel kregen we bij het zien van de autoroute, geen auto te bekennen!!

Helaas stootte we hierna weer op een blokkade, dit was een gele weg op de kaart!!
De kaart nog eens bekeken en besloten om alleen de witte weggetjes te rijden. Een camping gevonden vlakbij Bourg en Bresse, van de blokkades was hier niets te merken. Alle muntjes verzameld om het thuisfront te bellen hoe het er in Frankrijk voor stond. Helga vertelde dat vanaf Dijon tot aan de Belgische grens alles vast stond. We besloten de volgende dag naar de Zwitserse grens te rijden om via Zwitserland en Duitsland thuis te komen.

Vrijdag 3 juli     Chalamont > Achern     Mooi weer.
De Gardiën kwam afrekenen en vertelde dat Bourge en Bresse niet geblokkeerd was. Op de radio hoorden we over de onderhandelingen en dat er misschien een aantal blokkades zouden worden opgeheven. De gok gewaagd en via Bourge en Bresse en St. Claude naar de grens. Ook hier zaten we weer even vast. Een aantal vrachtwagens die niet mee deden aan de blokkade reden nu ook de smalle D-wegen zodat er wat kunst en vliegwerk aan te pas moest komen om elkaar te passeren.

Uiteindelijk kwamen we in Nyon, Zwitserland aan. Hier bleven we de N-wegen rijden anders moesten we ergens nog een vignet versieren; via Lausanne, Heufchatel, Biel reden we per ongeluk via de autoroute Bazel binnen en schoven zo de Duitse grens over.

Een camping gevonden langs de autobahn in Achern.
Foto's »

Zaterdag 4 juli     Achern > Eindhoven     Regen.
Met kleine problemen op de autobaan en slecht weer kwamen we uiteindelijk thuis. Wij waren ontzetten blij terug te zijn. De blokkade heeft nog enkele dagen geduurd totdat de regering militairen inzette, daarna was de boel zo geregeld.
Fijne vakantie gehad, ondanks het slechte weer. We hebben wel besloten om de volgende reizen waarin we veel wilden zien een georganiseerde reis te boeken.

Irene