Vrijdag 5 juni:     Amsterdam > Heraklion
Met eigen auto om 11.30 uur vertrokken naar Schiphol; we zouden de auto parkeren bij de luchthaven. Een maanachtig wagentje kwam ons bij een stationnetje ophalen, bracht ons naar de ingang van het parkeerterrein en vandaar konden we met de bus naar Schiphol.
Om 13.00 uur konden we al inchecken dus hadden we alle tijd om te winkelen.
Om 16.00 uur naar Gate 4 gewandeld, na alle controles mochten we aan boord; eenmaal in het vliegtuig kregen we te horen dat er vertraging was opgetreden van circa een ½ uur i.v.m. de drukte in het luchtruim boven Heraklion.

Om 10.30 uur plaatselijke tijd arriveerden we; de keuken van hotel Astoria Capsis was al dicht. Zo snel mogelijk het stadje ingelopen; de temperatuur was heerlijk en zo hebben we tot één uur, lekker onderuitgezakt, op het Leeuwenpleintje gezeten.

Zaterdag 6 juni:     Heraklion > Zaros
Heraklion is de grootste stad van Kreta met ca. 102.000 inwoners en de 5e stad van Griekenland. In de Minoïsche tijd was het al een belangrijke stad. Het was toen de haven van Knossos en heette Amnissos. Later, in de Griekse tijd, werd er een tempel voor Herakles gebouwd en daar zou de naam Heraklion vandaan gekomen zijn.
In 824 werd Heraklion de hoofdstad van Kreta; voordien was dat Gortys.

Om 9.00 uur vertrokken we met de bus naar Knossos, het eerste paleis van de Minoïers waar, volgens de mythologie, Koning Minos regeerde. Dit prachtige paleis, circa 4000 jaar oud, lag op een heuvel langs de bergbeek Katsambas.

Via de westelijke hof, waar zich de heilige plaatsen bevonden, kwamen we bij de ruïnes van het paleis. Via een gang voor plechtige processies kwamen we bij het centrale binnenhof. In de westelijke vleugel lag het officiële gedeelte van het paleis. Hier bevonden zich het politieke en religieuze centrum met de schatkamer. Aan de westkant lag ook de voorgevel van het paleis, die kenmerkende elementen van de Minoïsche architectuur vertoonde; een opgaande lijn met verzonken gevelpartijen.

De oostelijke vleugel, verbonden door een imponerend trappenhuis, was de residentie van de Koninklijke familie. De kamer van de Koningin was fraai versierd met blauwe dolfijnen.
In het uiterste noorden van deze vleugel bevonden zich de werkplaatsen van kunstenaars en handwerklieden. Door een gang was het centrale binnenhof verbonden met de noordelijke ingang. De resten van wat ooit een wachttoren en douanekantoor zijn geweest, bevonden zich hier. Het zuidelijke deel bestond grotendeels uit kamers voor bedienend personeel.
In de bijgebouwen van het paleis waren luxueuze woningen gesitueerd; waarschijnlijk werden deze bewoond door hoogwaardigheidsbekleders.

Het paleis en de pilaren waren gereconstrueerd met beton; vroeger waren de pilaren delen van het paleis gemaakt van essenhout. D.m.v. deze reconstructie hadden we enig idee hoe het er vroeger uitgezien moest hebben. Sommige fraaie muurschilderingen hebben de tand des tijds overleefd. In reusachtige phitois, grote stenen kruiken, werden levensmiddelen bewaard; b.v. olijfolie. Om de laatste olijfolie uit deze potten te halen gebruikte men een soort hevel.

Hierna bezochten we het Archeologisch Museum; geen ander museum ter wereld bezit zoveel vondsten uit de Minoïsche tijd als in Heraklion. Vele voorwerpen vertelden over het dagelijks leven van 3500 jaar geleden. We zagen maquettes van Minoïsche huisgevels, gemaakt van half porselein, een speelbord voor een dobbelspel, kleimodellen van schepen, sieraden en talrijke zegels. Uniek was de eierschaal keramiek; bekers en vaten met een zeer dunne schaal.

Tot de meest waardevolle stukken van de verzameling behoorde een Stierekop-Rhython (drink en schenkvat) gemaakt van speksteen met ogen van bergkristal, een bek van paarlemoer en een rhyton van bergkristal. Ook de spekstenen “bekerdrager-rhyton”, waarop in reliëf een processie staat afgebeeld was zeker de moeite waar om te bekijken.

Indruk maakte ook de deels bewaard gebleven en met veel fantasie weer tot één geheel gemaakte muurschilderingen uit het paleis van Knossos o.a. een prachtige dame die men “La Parisienne” genoemd heeft.

De lunch werd gebruikt in de taveerne Klimataria; we hadden buiten willen eten; helaas binnen was gedekt en voor 38 mensen was dat niet snel genoeg omgedekt. We kregen een echte Griekse lunch; tzaziki, salade, lamsgehakt balletjes in saus en iets zoetigs na.

De Venetiaanse Loggia in het centrum bekeken; dit was het trefpunt van de adel tijdens de heerschappij van de Serenissima; helemaal gerenoveerd en diende nu als stadhuis.

We reden door naar Zaros op 340 meter hoogte aan de voet van het Idagebergte.
Zaros is een traditioneel Kretens dorp bekend om zijn water; veel water wordt gebotteld voor de verkoop en tijdens de antieke tijd voorzag Zaros, via aquaducten, de stad Gortys van water
Ten noordwesten van Zaros ligt het beroemde forellenmeer en ten zuiden het IDA gebergte, ook Psiloritis genoemd.

We sliepen in hotel Idi met zwembad, waar we voor het eten nog even gebruik van maakten.
Na het diner met 6 anderen afgezakt op het terras en tot laat in de avond veel plezier gehad.
De groep was vrij oud en bestond uit veel Groningers die liever eerder het bed opzochten.
Foto's »

Zondag 7 juni:     Zaros > Chania
Na het ontbijt vertrokken we naar Gortys; in de Minoïsche tijd al een stad, maar werd overschaduwd door Phaestos.
In de Dorische tijd ontstonden er gevechten tussen deze 2 steden. Resten van een oude Akropolis, uit die Dorische tijd, waren nog boven op de berg te zien.
De Romeinse periode was veruit de belangrijkste periode voor Gortys. De Romeinen maakten deze stad tot hoofdstad van Kreta. Gortys was een mooie stad, alle gebouwen waren versierd met levensgrote beelden van filosofen, politici en keizers.
In 395 werd de stad verlaten en door de Saracenen is erg veel vernield.
Aan beide zijden van de hoofdweg tussen Heraklion en Phaestos liggen overblijfselen van deze Romeinse hoofdstad.

In het noordelijke deel zagen we direct bij de ingang de resten van de Titus Basiliek uit de 6e eeuw.
Titus, de 1e bisschop van het eiland en degene aan wie Paulus de Titusbrief van het Nieuwe testament stuurde, heeft hier nooit de mis opgedragen maar de relekwie van zijn schedel werd in de kerk tot 1669 vereerd.

Over de antieke Agora liepen we verder naar het Romeinse Odeon, een klein theater voor muziek en voordrachten.

Overdekt en achter tralies konden we 12 stenen met wetten bewonderen;
de "Codex van Gortys".

Deze wetstenen stammen uit 500 B.C. Op 42 stenen stonden het civiele recht en het strafrecht van de Dorische stad Gortys genoteerd in ongeveer 17.000 letters en in zinnen die afwisselend van links naar rechts en omgekeerd geschreven waren. Dit was een unieke getuigenis van het oude rechtssysteem.

We liepen door naar een hele oude plataan, hieronder zou Zeus verschillende malen de liefde bedreven hebben met Europa en vandaar dat deze boom altijd groen blijft.

Vlakbij lag een olijfgaarde; deze bomen waren heel nuttig in de oude tijd; men vulde namelijk de lampjes met olijfolie; had ook een nadeel want door deze brandende lampjes was menig paleis afgebrand.

Hierna een bezoek aan het 2e Minoïsche paleis in Phaestos.
In de Minoïsche tijd lag het paleis van Phaestos in het centrum van de vruchtbare vlakte van Messara.

Het paleis was op terrassen aangelegd op een lage bergrug. Van de oorspronkelijke aangelegde paleisdelen waren nog slechts resten van de west- en noordvleugel overgebleven.
Opvallend was wel het 13.76 meter brede en 20 meter lange bordes van het oude paleis. Vanaf 8 treden konden gasten kijken naar cultus ceremonies.

Het schrift van de beroemde schijf van Phaestos, die zich in het museum van Heraklion bevindt, bestaat uit figuren die spiraalsgewijs in reliëf zijn aangebracht. Eeuwenlang heeft men verwoede pogingen gedaan om het schrift te ontcijferen, helaas met weinig resultaat.

Vanaf het paleis hadden we een prachtig uitzicht over de Messara vlakte.

In het vissersdorpje Matala werd geluncht. Dit dorpje staat bekend om zijn holen in de rotswanden, die in het stenen tijdperk werden gebruikt als woonruimte. In de hippietijd, jaren zestig, leefden hier hippies vanuit heel de wereld, vaak naakt en zich gedragend als een holbewoner.
Er werd in die tijd veel gestolen en de plaatselijke bevolking kreeg hier genoeg van en vaardigde een wet uit waardoor de holen
's nachts gesloten konden worden; langzaam zijn alle hippies verdwenen.

In Spili gingen we koffie drinken. Het plaatsje is bekend door een Venetiaanse bron in het midden van het dorp waar 19 leeuwenkoppen koel en drinkbaar water uitspuwen. Later reden we door naar Chania waar we logeerden in hotel Akali.
Chania ligt in een vruchtbaar landschap en is omgeven door groen. Het is een welvarende stad en de burgers weten te genieten van het leven. De grote haven, ingesloten door de vesting Firkas, een Venetiaanse vuurtoren, lange pieren en kronkelende rijen huizen, is te ondiep voor moderne schepen. Suda, aan de andere kant van het schiereiland neemt de havenfunctie voor Chania waar.

We dineerden in ons hotel; het smaakte heerlijk; wortelsoep, Imam (Griekse aubergine), salade, lams kotelletjes met pasta en chocolade mousse na.
We waren moe na zo’n lange dag en het bed lokte.
Foto's »

Maandag 8 juni:     Chania > Omalos
Om 5.00 uur liep de wekker af, vroeg op weg naar Omalos, een dorpje vlak voor de Samaria kloof. Deze kloof, gelegen in het gebergte Lefka, is met 18 kilometer de langste in Europa. De wandeling van het eindpunt van de weg op het Osmalos plateau omlaag tot aan de Libische zee was 14 kilometer; daarna nog
4 kilometer tot aan het strand.
Een laatste toilet en koffiestop bij een restaurantje vlak voor we de kloof in liepen.

Om kwart voor acht daalden we van 1227 meter hoogte af via een houten trap, de Xyloskala.
De trap voerde in het zicht van de 2080 meter hoge Gingilos door bos omlaag naar de bodem van de kloof.

Tijdens de daling brak een van de medereizigsters haar enkel en moest met een ezel uit de kloof gehaald worden.

Er stroomde nog een beekje door de kloof. De eerste kilometers liepen we met een groep, al snel besloten we ons eigen tempo te gaan lopen.

Na 8 kilometer bereikten we het dorpje Samaria. De laatste bewoner moest in 1962 het dorpje verlaten toen de kloof tot Nationaal Park werd verklaard.

Het lopen ging steeds moeizamer, vierkante kuiten kregen we ervan. Tussen de keien op de bodem van de kloof konden we onze voeten niet goed afrollen. Gaandeweg de wandeling werd de kloof steeds smaller tot aan de z.g. IJzeren Poort die nog maar ¾ meter breed was en waarbij de rotsmuren zich bijna 500 meter loodrecht verheffen.

Om 13.30 uur kwamen we aan in het dorpje Aghia Roumell, niet echt een dorp meer een verzameling van huizen. Hier was voor ons een lunch gereser-veerd. Het bier smaakte goed na deze prachtige maar wel moeizame tocht. De mensen die de lazy-way hadden gelopen troffen we bij de lunch.
Twee uur later voeren we met de boot naar Chora Sfakion, waar onze bus klaar stond voor de terugweg.

Om 20.00 uur diner in hotel en daarna met Jaap, Cor en Elfri naar de haven voor een leuk terras. Het was enorm druk, maar er werden meteen stoeltjes bijgeschoven zodat we heerlijk konden relaxen en genieten van een drankje.
De anderen van de groep waren allemaal naar bed.
Foto's »

Dinsdag 9 juni:     Chania > Arolithos
Na het ontbijt vertrokken we naar het Arkadi klooster.
In dit klooster woonden nog 5 monniken. Het klooster werd in 1587 gebouwd tijdens de Venetiaanse tijd. Voor de Grieken heeft dit klooster vooral een symbolische waarde. In 1866 was hier namelijk de revolutie tegen de Turken begonnen. De kloosterkerk werd grotendeels verwoest, alleen de voorgevel is nog origineel; hierin waren 4 bouwstijlen te zien; twee Gotische pieken, Corintische zuilen, Renaissance deur (helaas dichtgemetseld) en het overige was opgetrokken in barokstijl. De rest van deze kerk werd in het begin van deze eeuw gerestaureerd.

De lunch werd gebruikt in Rethymnon, een plezierige stad. De stad lag aan een lang zandstrand met aan de westelijke kant de pittoreske, Venetiaanse haven.

Verder door gereden naar Fodele, de geboorteplaats van El Greco (de Griek). De schilder Domininkos Theotokopoulos, bijgenaamd El Greco, heeft zijn hele leven in het buitenland gewoond.

Athene heeft maar 2 schilderijen van hem, de overigen hangen in Spanje en de V.S.
Het dorpje was ook beroemd vanwege het handwerk, maar de verkopende dames waren erg agressief.

We logeerden in een klein dorpje Arolithos, gelegen onder Heraklion. Arolithos was eigenlijk een appartementencomplex met winkeltjes en oude Kretenzer huisjes.

's Avonds werd in de tuin het diner geserveerd en daarna volgde een Kretenzer avond, veel dans en muziek en natuurlijk werd er gevraagd om deelname van de gasten.

Mijn kuiten en enkels waren nog opgezwollen van het lopen door de kloof. Dit terrein was moeilijk begaanbaar voor mij. Veel trappen en daar konden de spieren nog niet tegen.

Vreemde bediening tijdens het eten, de schalen werden min of meer op de tafels gesmeten en drank was voor de 2e maal onbestelbaar. Later op de avond met 8 personen de bar opgezocht.

Woensdag 10 juni:     Arolithos > Ierapetra
Om 8.30 vertrokken we naar Lychnostatis, een open luchtmuseum in Hersonisos aan de zee. We hebben de typische bouwstijl van dit eiland kunnen bekijken waaronder een Kretenzer huis, een kapel, een onderkomen van een schaapsherder en een windmolen. Daarnaast een dorsvloer, een weverij en ververij.
Annemiek, een Nederlandse dame en al 8 jaar woonachtig op Kreta leidde ons rond.
Speciale kaneeldrank geproefd en toen het begon te regenen snel koffie besteld zodat we droog zaten.

Een rit over de Lassithi vlakte gemaakt. Een prachtig, vruchtbaar plateau.
De overheersende Italianen in de 13e eeuw hebben veel dorpjes gesticht op deze vlakte; zij hebben dus Italiaanse namen.
Terug naar het begin van deze vlakte waar we onze lunch gebruikten.

Hierna reden we naar Gournia. Hier lag een opgraving van een Minoïsche stad. De fundering van de 3500 jaar oude huizen verkeerde nog in zeer goede staat.
De huizen waren vierkant met plat dak. De mensen leefden vroeger op de 1e verdieping en de dieren lagen beneden hen. Gournia was vroeger een handelsnederzetting.

Via Sitia reden we door naar Ierapetra ons einddoel voor vandaag.
Ierapetra is de meest zuidelijke stad van Europa en wordt ook wel de “prinses van de Lybische zee” genoemd vanwege de mooie ligging aan de zee. Deze stad was in de oudheid een Minoïsche haven en later een Hellenistische en Romeinse havenstad. In de middeleeuwen vestigden zich er de Genuezen en Venetianen; uit die tijd stamde nog het bestaande fort.

De film “Zorba de Griek” werd hier opgenomen, de sfeer was ook echt Grieks.
We zouden 2 nachten logeren in hotel Galaxy.
Na het diner met een aantal groepsleden een bar opgezocht. We belandden bij een Noorse dame die getrouwd was met een Griek.
Bij toeval de voetbalwedstrijd Noorwegen tegen Marokko bekeken.
Veel plezier gehad en laat het bed in.

Donderdag 11 juni:     Ierapetra > Vai > Ierapetra
Na het ontbijt op weg naar het klooster van Toplou. Alle grond tot aan Vai behoorde tot het klooster. De huizen die op deze grond staan worden gratis aan mensen verhuurd. Het klooster zelf werd gebouwd tijdens de Venetiaanse periode. De architectuur van het klooster was niet zo bijzonder, de klokkentoren echter wel. Het was namelijk de hoogste klokkentoren op Kreta, 33 meter. De binnenplaats was erg fraai en in het kerkje hangt de Icoon “de Heer is groot”. Deze bestond uit elf grote en 57 kleine afbeeldingen.

We bezochten het beroemde palmenstrand van Vai, een van de weinige palmbossen in Europa. De palmbomen, het prachtige zandstrand en de zee geven een tropisch beeld. We hebben hier de rest van de middag doorgebracht.

Op de terugweg werd gestopt in Sitia, een mooie havenplaats. Op de markt een leuk restaurantje gevonden en weer heerlijk gegeten.

In de bus terug naar Ierapetra vroeg Saskia of we de laatste avond met elkaar iets zouden drinken op de boulevard. De meeste gingen mee. De avond verliep gezellig en we begonnen met een gratis ouzo, onze ouwe Groningse reisgenoot hoefde eerst niet, maar toen hij hoorde dat het gratis was wilde hij alle ouzo’s wel hebben. Hij was kennelijk suikerpatiënt en de volgende ochtend had hij behoorlijk wat problemen en moest er flink gespoten worden.

Vrijdag 12 juni:     Ierapetra > Heraklion > Amsterdam
Kritsa stond als eerste op het programma vandaag, het is een van de mooiste dorpjes van Kreta en staat bekend om het weven. In Kritsa kom je al wandelend diverse kerken tegen zoals de grote witte St. George Kerk, maar de bekendste kerk vonden we net buiten Kritsa.

De Panagia Kera Kerk, is een Byzantijnse waar we indruk-wekkende muurschilderingen uit de 14e en 15e eeuw zagen. Ook prachtige Iconen.
Foto's »

Vanuit Kritsa reden we naar Aghios Nikolaos waar we de lunch zouden gebruiken. Na een zeer matige lunch werden de gasten met een verlenging afgezet bij hun hotel en wij kwamen zo rond 15.00 uur weer terug in Heraklion. We konden onze koffers zolang kwijt in de locker van hotel Astoria. We hebben gewinkeld, en met 8 mensen gegeten op het Leeuwenpleintje.

Om 17.00 uur stond er een taxi voor ons klaar want we zouden om 21.00 uur vertrekken. Allesbehalve vertrek. Het was vreselijk druk op het vliegveld van Heraklion. Ieder vliegtuig had vertraging, wij dus ook. We vertokken pas om 23.45 uur.
Om 3.00 landden we op Schiphil. Onze auto opgezocht en we waren om 5.30 thuis.
Genoten van Kreta, maar de groep was te groot naar onze zin.

Irene