Rondreis China
05 september t/m 05 oktober 1997.

Zondag 16 maart 1997, zondag 13 april 1997:
Onze rondreis door China hebben we grondig voorbereid. De te verwachten cultuurshock zou immers behoorlijk zijn.
Gelukkig vierde de Vereniging Nederland - China (VNC) haar 20-jarig bestaan en had een uitgebreid programma samengesteld om kennis te maken met de Chinese cultuur.
Zie bijlage »

In dat kader was er ook een team van Chinese topkoks op tournee door Nederland, waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Zie bijlage »
Foto's »

Vrijdag 5 september:     Amsterdam > Londen > Hong Kong
Om 7.30 uur stond de treintaxi voor de deur met een vrouwelijke chauffeur, die geen last had van ochtendhumeur, integendeel ze kletste je de oren van je hoofd.

Even over acht uur de trein naar Schiphol genomen en om 10.00 uur kwamen we als laatste aan, de rest van de groep had zich al ingecheckt. We vertrokken om 11.50 uur naar Londen waar we 3.00 uur moesten wachten voor we naar China vlogen. Ondertussen konden we wel met een aantal groepsleden kennis maken. Zes mensen tussen de 50 en 57 en de rest van de groep waren Dinki’s tussen de 29 en 39 jaar. Deze groep mensen, wat later tijdens de reis tot uiting kwam, pasten als een legpuzzel in elkaar en we hadden dan ook een hele fijne maar ook een bijzondere reis.

In het vliegtuig naar Hong Kong het cadeautje van Jannie en Paul opengemaakt. Nieuwe eetstokjes voor het geval dat we oude stokjes aan tafel kregen. Jammer dat Jannie en Paul niet mee konden gaan. De voorbereidingen hadden we samen ondernomen en om dan te moeten afhaken was erg sneu.
Foto's »

Zaterdag 6 september:     Hong Kong (regen)
0m 10.00 uur een spectaculaire aankomst in Hong Kong; over de bergen heen en dan met een duik naar beneden en tussen flatgebouwen door naar het vliegveld. We hadden het idee dat de vleugels van het vliegveld de ramen van de flatgebouwen raakten.
Het vliegveld lag in zee, dus met alle kracht moest er geremd worden.

Marleen de Ruyter, onze reisbegeleidster voor de komende maand wachtte ons op met Mat en Marie-Jose, deze 2 mensen waren met KLM gevlogen. We reden met taxi’s naar ons hotel het YWCA, gelegen in Kowloon. Gelukkig had dit hotel airco, bij aankomst was het 34 graden. We kregen een kamer op de 14e verdieping met uitzicht op andere torenflats.
Meteen daarna de eerste briefing van Marleen en met de metro naar het centrum van Hong Kong. Met Jetty, Paul, Esther en Willem iets gegeten en wat rond gelopen door deze miljoenenstad.

Een fax gestuurd naar huis, terug naar het hotel en ’s avonds met de hele groep, 18 mensen, een Chinees restaurant in en jawel hoor de stokjes lagen al klaar; dat was lachen, het duurde enkele dagen voordat we het eten met stokjes goed onder de knie hadden.
We kregen een aantal Chinese gerechten waaronder slangenbek te eten. Het smaakte heerlijk maar wel anders als de Chinees in Nederland. Daarna het bed in want de jet-lag had wel enigszins toegeslagen.
Foto's »

Zondag 7 september:     Hong Kong
10.30 uur pas wakker, lang geslapen i.v.m. de jet-lag. Het regende, de temperatuur was wel goed. Paraplu gekocht, de plastic regenjas was te benauwd.
Hong Kong was van oudsher een Engelse kroonkolonie en zodoende werd er links gereden, maar maakt sinds juli 1997 weer deel uit van de Volksrepubliek China.
We waren net op tijd voor de vogeltjesmarkt; allerlei snuisterijen zoals porseleinen potjes, te gebruiken als drink- of voederbakjes.
De Chinezen waren helemaal gek met hun vogeltjes; dat waren de enige dieren die we zagen; alle andere dieren werden gegeten.

Ontbeten met koffie en croissants, daarna met “de Star Ferry” overgevaren naar Hong Kong eiland. Do not spit stond overal aangeplakt.
Het spugen viel ons erg mee. Op zondag hebben de Filipijnse dienstmeisjes vrij en dan gaan ze meestal picknicken op Victoria Peak; de regen gooide roet in het eten en nu zaten ze met honderden tegelijk onder overdekte winkelgalerijen of bus/metro stations. Een geroezemoes van jewelste.
Op weg naar de Mo-man tempel liepen we door kleine straatjes. In de Mo-man tempel werd veel wierook gebrand; hele spiralen hingen aan het plafond. Er werd gebeden, gerommeld met potjes en op de gong geslagen, een levendige 19e eeuwse Chinese tempel.
Nadien met een roltrap, die tegen Victoria Peak gebouwd is, een eind omhoog gegaan. Het had echter geen zin om voor het uitzicht helemaal naar boven te gaan, het was nevelig en regende voortdurend.

’s Avonds met Erna, Wilfred, Kees, Marie-Jose en Mat een restaurantje opgezocht; dat ging moeizaam, maar goed uiteindelijk samen gegeten. Nadien de avondmarkt opgezocht, maar was niet echt de moeite waard.
Foto's »

Maandag 8 september:     Hong Kong > Guangzhou (regenachtig)
Slecht geslapen, om 7.30 uur vertrokken we per taxi naar het Kowloon station. Kaartjes knippen bij de ingang, afscheuren bij het instappen. Paspoortcontrole, we reisden van Hong Kong naar Guangzhou en die plaats lag in China, na 1 juli was de grens nog niet echt open… weer een stempel erbij.
Om 9.35 uur vertrok de trein; alles moest netjes in de bagagerekken gestouwd worden of onder de stoelen, dat kwamen ze controleren!!
Een andere dame kwam regelmatig langs met Tax Free artikelen.
We reden door een vreemd landschap, soms bergachtig met kleine iele boompjes, soms een vlak landschap met rijstvelden.

Om 10.30 kwamen we in Guangzhou aan, via de paspoortencontrole liepen we naar het parkeerterrein waar een busje op ons stond te wachten. We pasten er net allemaal in; de bagage ging boven op het dak. Dwars door de stad gereden naar een oude volksbuurt.
Drukke stad, vooral heel veel fietsers, kleine straatjes met miniwinkeltjes. In Hotel Zhuhai kregen we een visitekaartje waarop in het Engels en met Chinese karakters stond hoe we terug moesten als we verdwaald waren.

Het grootste gedeelte van Guangzhou ligt aan de noordelijke oever van de Parelrivier en was China’s eeuwenoude toegangspoort, daarnaast een van de bekendste steden in het Westen, beter bekend onder de naam Kanton.
Volgens de legende is Guangzhou gesticht door 5 hemelse wezens die op aarde neerdaalden als rammen, elk met een stengel rijst in hun bek. De rijst symboliseerde de belofte van de Goden dat het gebied nooit honger zou lijden. Hoewel deze belofte niet altijd is nagekomen, wordt Guangzhou nog steeds de Rammenstad (Yangcheng) genoemd.

Allereerst de Tempel van Heldere Kinderlijke Piëteit (Guangxiao Si) opgezocht. Dit was een van de oudste tempels van Guangzhou uit de 2e eeuw B.C. De zaal van de slapende Boeddha werd in 684 toegevoegd. Het werd algemeen aangenomen dat vrouwen vruchtbaar werden door zijn tussenkomst.

toegangsbewijs

Voor 2 Yuan (0.50 cent) konden we tempel binnen gaan, overal werden wierookstokjes gebrand ter ere van Boeddha. Het was een eerste contact met een Boeddha tempel en we beleefden dat als heel bijzonder. Voor iedere windstreek stond voor de tempel een prachtige wachter. Er heerste rust en stilte terwijl er buiten de tempel enorm veel lawaai was.

Wij liepen richting museum en hadden buiten veel bekijks; diverse Chinezen keken ons zo lang na dat ze zelf over hun fiets of karretje duikelden.
Daarna het The Tombe of the King of the Southern Yue in the Western Han period museum opgezocht; op 20 minuten afstand van ons hotel. Schitterende voorwerpen zijn uit de tombe tevoorschijn gekomen, veel bronzen kruiken en vazen, schalen en wierookbranders.
We werden aangesproken door een stel Chinezen en zij wilden een stempeltje maken, wij dachten dat de naam van Gerard in Chinese karakters gemaakt zou worden, helaas gewoon Gerard in hoofdletters.

Teruggelopen naar het tempelcomplex van de zes Banyan Bomen (LiuRong Si). Dit was een zeer fraai tempelcomplex waarin een achthoekige, 55 meter hoge Bloempagode (Hua Ta) stond. Hoewel het van buiten leek of de pagode 9 verdiepingen telde, waren dit er in werkelijkheid 17. Het was een van de opmerkelijkste gebouwen van deze stad en stak boven dit Boeddhistische tempelcomplex uit. We zagen ook prachtige wierookpotten en veel grote Boeddhabeelden.

Daarna zijn we de oude Chinese wijk ingelopen, een kapperszaak bekeken, daar lusten de honden geen brood van; in onze ogen smerig en vies. De slager had zijn vlees buiten op een tafel liggen ook dat zag er niet geweldig uit. Maar goed ’s lands wijs ’s lands eer.
Om 19.00 uur verzamelden we ons voor de gezamenlijke maaltijd. Marleen had wat bijzonders besteld. We aten kikkerbillen, slangenbekken, hot meatpot, Sweet en sour, scampies, aubergines, zeewier, omelet met tomaat, paksoy met champignons, bief met groene pepers en om alles weg te spoelen lokaal bier. Heerlijk smaakte het.
In de bar van het hotel nadien nog wat gedronken.
Foto's »

Dinsdag 9 september:     Guangzhou > Wuzhou
De Qing Ping markt overgeslagen, moesten we ons te veel haasten. Weer door de kleine straatjes van de oude wijk gelopen; de mensen hier probeerden er toch wat van te maken. Overal stonden planten in potten. De kleine lokale marktjes deden goede zaken.

Om 11.00 uur waren we terug bij het hotel; de bus naar de speedboot stond al klaar.
De manager van het hotel en de piccolo liepen mee om de bagage te verplaatsen.
De speedboot zag er niet uit, ouwe troep, de plaatsen waren hopeloos klein. Op die plaatsen kon amper de bagage liggen laat staan dat wij er konden zitten; dus hebben wij andere plaatsen in beslag genomen, daardoor konden weer een aantal Chinezen niet zitten. De boot zat ook te vol.
Het regende, boven op het dek, 1 vierkante meter, was het niet aangenaam vanwege de hoge snelheid van deze boot. Gerard en Jos gingen toch regelmatig naar boven om te filmen.
Het vermaak aan boord was een vechtfilm, waren de Chinezen dol op.

Om 18.30 uur kwamen we aan in Wuzhou. Aan de balie van het hotel was het weer formuliertjes invullen voor de politie. Deze lieden kwamen iedere avond controleren en wee je gebeente als er iets ontbrak op de formuliertjes; dan werd je van je bed gelicht……..
De kamer die wij kregen was groot; 2 bedden met klamboes; dekens waren er niet en de lakens zagen er niet fris uit, de lakenzakken kwamen weer goed van pas. De doucheruimte was lang en smal, de wc zag er niet uit, de douche trouwens ook niet. We hadden airco, maar de ramen waren stuk en zodoende werkte de airco niet goed.

Thierry ( zo noemde de vrouwelijke manager zich) had voor ons een restaurant besproken en bracht ons daar naar toe. Zelf hadden we dat niet kunnen vinden, aardedonker, de zaklamp kwam goed van pas. Het eten was weer verrukkeluk!!
Op de terugweg naar het hotel 3 flessen bier gekocht en op onze hotelkamer met Marleen, Gerard en Thierry (moest snel weer weg) en ik nog even de dag doorgesproken.
Marleen had Thierry iets geleerd; als je aan haar vroeg wat “Mosestalking” was dan antwoordde ze meteen jemig de pemig.

Woensdag 10 september:     Wuzhou > Yangshuo
Om 6.00 opgestaan want om 7.00 uur zou de snelbus voorrijden. Mooi niet dus.
Wachten op de straat waar ’s morgens vroeg veel bedrijvigheid was. We konden even foto’s maken en filmen. Drie kwartier later reed de snelbus voor, de bagage werd overal in of onder gestopt en wij vonden twee ligstoelen op de “begane grond”, er was nog een 1e verdieping met dezelfde soort stoelen. De bus was een roestbak maar we hebben comfortabel gereisd.
De wegen waren slecht, kuilen en gaten af en toe hele wegverschuivingen, maar het landschap was bijzonder mooi en zeer afwisselend. Onderweg kwamen we veel Chinezen tegen op de fiets of te voet.

Om 11.00 uur werd er gestopt; we konden iets te eten kopen en naar het “toilet”. Dit was voor ons de eerste keer dat we gebruik moesten maken van een openbaar toilet. Twee hokken naast elkaar, zonder deur. In ieder hok een poepgat waar we boven moesten hurken. Voor de opening stonden Chinese dames en die bleven naar ons kijken. Dit was heftig en erg wennen.
Het eten voor 5 Yuan was niets bijzonders, wat rijst en heet vlees.

Om 13.00 uur de volgende stop op een busstation. We zagen en hoorden veel rochelende en spugende Chinezen. We zagen zoveel dat we ogen tekort kwamen om alles tot ons te nemen; overigens werden wij ook goed bekeken. We konden nogmaals een openbaar toilet gebruiken maar niemand had behoefte.
Om 18.30 uur aankomst in Yangshuo. Hotel met airco, iets beter dan gisteren. Gegeten bij Lisa’s café. Hier en daar speelde een muzikant op zijn eensnarig instrument.
Foto's »

Donderdag 11 september:      Yangshuo (warm en vochtig weer)
Met vier personen fietsen gehuurd bij ons hotel en op pad met Xi-Feng, onze gidse voor vandaag. Na 100 meter fietsen kon Henk al terug, zijn versnelling was stuk. Na 30 minuten weer op pad en na 1 kilometer liepen plotseling de banden leeg van de fiets van Henk. Hij weer terug en met een andere weer op weg naar de Moon Hill, deze keer lukte het.Eerst fietsten we via verharde wegen, daarna op hobbelige weggetjes dwars door het Karst Landschap met kleine dorpjes. Soms bleef Xi-Feng staan om van mooie plekjes foto’s te kunnen maken. Om ons heen hoorden we steeds ni-hao of hello.

Tegen de middag kwamen we aan bij de Moon Hill; een rots boven de rivier met een gat erin; de maan schijnt regelmatig door dit gat, vandaar de naam. Achthonderd treden moesten we naar boven lopen voor het mooie uitzicht en dat kostte kruim. Xi-Feng droeg mijn rugtas. Waterdragende vrouwen liepen op hun slippertjes met ons mee, in de hoop water te kunnen verkopen.

Van bovenaf hadden we een prachtige uitzicht over de vallei en het dorpje Moon Hill waar Xi-Feng woonde. Het geld wat de gidsen uit Moon Hill verdienden kwam ten goede aan het hele dorp. Het huis waarin Xi-Feng woonde was een groot huis voor Chinese begrippen. We hebben er heerlijk gegeten en veel aan haar gevraagd over de manier van leven; ze gaf regelmatig antwoord maar niet op alle vragen.
Foto's »

Om 19.00 uur was het verzamelen voor de verjaardag van Wilfred. Met veel ballonnen en gezang werd de avond ingezet. Marleen had een tafel voor de groep gereserveerd; het was weer een gezellige en vrolijke bedoening, het eten heerlijk en als toetje kregen we echte taart.

Vrijdag 12 september:     Yangshuo (warm weer)
7.30 liep de wekker af, 8.00 uur ontbeten en om 8.30 uur zaten we op de fiets. Iedereen reed in zijn eigen tempo. Onderweg naar het dorpje Xing Ping kwamen we van alles tegen, kleine martktjes, een openlucht kapper, verkoop van ratten die terplekke gevild werden, kleine tractors met zoveel mogelijk mensen achterop gepropt. Na 3 uur fietsen kwamen wij als eerste aan in Xing Ping, meteen een aantal dames die ons vertelden dat Baobab altijd de lunch bij hun gebruikte. Marleen stelde voor om ons te verdelen over de restaurantjes zodat iedereen iets kon verdienen. Zogezegd zo gedaan en alle dames waren blij.

Onze fietsen werden boven op de lokale bus gestouwd en terug naar het hotel gebracht en wij liepen naar de oever van de Li-Yang rivier, stapten op een boot en voeren stroomopwaarts tussen het Karstgebergte door. Prachtig gezicht al die stompen punten onderweg. Het werd steeds heter dus bleven we zoveel mogelijk onder de overkapping van de boot. Gerard’s voeten en kuiten waren al behoorlijk verbrand. Op de rivier was veel bedrijvigheid; aalscholvervissers, wierophalers, buffels die in het water werden uitgelaten, eendenhoeders, zelfs souvenirs werden onderweg te koop aangeboden. Op een vlot van 4 bamboestengels naast elkaar, voer men langs ons schip en in een ton had men allerlei koopwaar.
Diverse mensen namen nog een duik in de Li-Yang rivier.
Er werd afgemeerd bij een klein dorpje, natuurlijk weer een lokale markt die door ons bekeken werd.

Om 17.30 uur terug in ons hotel; pijn aan mijn zitvlak na 2 dagen fietsen maar een geweldige ervaring om door dit landschap te fietsen en de lokale bevolking te ontmoeten.
’s Avonds bij Mei You gegeten; mijn schotel viel een beetje tegen; misschien een beetje twijfelachtig over de inhoud!! Gerard was een beetje grieperig dus gingen we redelijk op tijd naar bed.

Zaterdag 13 september:     Yangshuo > Guillin > Kunming (heet weer)
Jannie jarig, ontzettend jammer dat ze niet mee konden reizen.
Het zweet liep langs mijn ogen en mijn benen; Gerard is niet erg fit; heeft weinig lucht.
In het dorp ontbeten; nog snel een fietsbel gekocht en 2 waaiertjes. Stukje straatbeeld gefilmd van Yangshuo en om 12.00 uur stonden er 2 minibusjes klaar, een voor ons en de andere voor de bagage. We reden eerst door naar het centrum van Guillin omdat een van de busjes gebreken vertoonde. Op het busstation werd dit gemaakt en toen met een sneltreinvaartje naar het streng bewaakte vliegveld, de mensen waren erg vriendelijk.

In de wachtruimte voor vertrek een briefing van Marleen over Kunming, de stad van de eeuwige lente, deze bijnaam kreeg de stad omdat die op een bijna 2000 meter hoog plateau lag met gemiddelde temperaturen van 15 tot 18 graden. De talrijke parken in de stad leken het hele jaar door in bloei te staan en volgens veel Chinezen heerst hier het beste klimaat van China.

Daarna nog snel even naar toilet en Gerard kwam daar breed lachend vandaan. Er waren 2 toiletten, 1 Frans gat en 1 Europese pot en bovenop de pot zat een Chinees gehurkt, zoals hij dat gewend is op het openbaar toilet met de deur open………….
Om 15.00 uur stegen we op, we hadden onderweg last van veel turbulentie maar een uurtje later landden we op Kunming Airport.
Twee busjes (1 oude en 1 nieuwe) stonden voor ons klaar met 3 chauffeurs en 1 kok. Zij zouden ons de komende 10 dagen vergezellen. Ze hadden alle drie de naam Liu en Marleen noemde ze voor het gemak de smurfen.

We kwamen terecht in het Golden City Hotel, op de 13 etage, met een mooi uitzicht op de stad. Even opgefrist en op weg naar de eettentjes met de oranje kleedjes. Hier konden we zonder problemen eten. Paul, Jetty, Inge, Jos Esther en Willem zaten al aan tafel en hadden ook al bij de Chinese buren geproefd wat ze zouden willen en kunnen eten. Kom erbij zitten en daar gingen we dan met onze Chinese/Engelse menukaart. Wij aanwijzen, zij ja of nee knikken na gelang er iets wel of niet was. Dat was lachen, de Chinezen net zo hard als wij.

Het eerste gerecht “beef braised in soya sauce” zag er erg lekker uit maar heet…………….
De stoom kwam bij Gerard uit zijn oren. Snel bier aangewezen en blussen die handel.
We zaten net die hete pot te eten toen Wil en Henk ook nog aanschoven, ook zij moesten proeven. De andere 6 hadden nog een leuke schotel met kikkers, zij hadden gedacht kikkerbillen te krijgen toen ze beesten aanwezen, maar die werden zo uit de teil gevist en levend in mootjes gehakt en in de wok gegooid; daarnaast hadden ze een schotel met zwarte eieren, die worden vers in de kalk gelegd en verkleuren dan, krijgen een groen/zwarte kleur en smaken eigenlijk nergens naar.
Daarna op Jannie’s verjaardag geproost met lokaal bier en direct na het eten terug naar het hotel en Gerard meteen het bed in. Het hete eten heeft hem de hele nacht parten gespeeld; hij zweette ontzettend.
Foto's »

Zondag 14 september:     Kunming (warm weer)
Yvonne en Karel vertrekken vandaag naar Egypte. Van diverse mensen uit de groep gehoord dat de hotels daar nog slechter zijn. We zijn benieuwd naar hun verhalen….
We hebben een lange nacht gemaakt, Gerard voelt zich een stuk beter na het eten van gisterenavond. Thee gezet, fruit gegeten en klaar om Kunming te gaan verkennen. Het straatbeeld werd bepaald door stalletjes met wierookstokjes en kaarsen. We liepen naar de Yuangtong Tempel, een fraai tempelcomplex wat stamde uit de Tang-dynastie. Foto’s van Boeddha’s mochten niet genomen worden. Een oud Chinees vrouwtje bood ons nootjes aan, daar braken we bijna onze tanden op zo hard waren deze. Daarnaast kregen we een appel van haar, waarschijnlijk haar goede daad van die dag.

Hierna bezochten we het Cuihi Park (groene meer park). Bij de ingang speelde een oude Chinees op een snaarinstrument. Ik ging kijken en vroeg of hij wat voor me wilde spelen. Hij liet mij een blad met Chinese tekst zien met een prijs er achter voor mij een vraagteken maar uiteindelijk begreep ik dat hij voor 5 Yuan een stukje muziek wilde spelen. Hij borg dat geld meteen op, zette zich neer op een krukje en speelde een melodietje voor mij. Ondertussen hadden zich aardig wat Chinezen om mij heen geschaard; benieuwd hoe het allemaal verliep.

Een leuk tafereel. Door het park gewandeld; twee dames deden Tai Tsi, 2 andere dames zongen liederen uit een Chinese Opera en werden begeleid door een man op zijn eensnarig instrument. Het park op zich was prachtig met talrijke paviljoens en meertjes.

Daarna op zoek naar de Pagode van de Westelijke tempel, die was niet gemakkelijk te vinden. We liepen door oude straatjes en steegjes, langs lokale markten en uiteindelijk gevonden. We traden, na betaling van 1 Yuan, binnen in een oase van rust en stilte. In de schaduw van deze pagode zaten veel oude mannen mahjong te spelen. Daarna op de markt wat fruit gekocht en naar de Dongfen Longlu (een brede straat die goed in Parijs zou passen) gewandeld. Even een vervelend gevoel toen er iemand in mijn rugzak wilden snuffelen, maar ik was er net op tijd bij.
Foto's »

Een eettentje opgezocht, enigszins Westers georiënteerd; dus zaten we aan de Heinken pils en een aantal heerlijk Chinese schotels.
De terugweg leverde ons wat moeilijkheden op, we konden, in het donker, het hotel niet meer vinden. De weg vragen ging niet en na lang zoeken eindelijk gevonden.

Maandag 15 september:     Kunming > Dali (warm)
Om 7.30 vertrokken we. De snelweg waarover we reden was redelijk goed gedurende 200 kilometer, de eerste stop was aan het einde van deze tolweg. Hier vonden we een redelijk schoon openbaar toilet met zelfs muren ertussen zodat we nog enige privacy hadden. Aan de overkant was men druk bezig de rijst te oogsten, even staan kijken, alles werd nog handmatig gedaan, niks geen machines.

De lokale weg die volgde van nog eens 200 kilometer was bar; de chauffeurs lijken op kamikazepiloten. Onderweg diverse malen gestopt, voor een lunch, voor de Bai dames die handelden in groenten langs de kant van de weg. We hadden veel bekijks onderweg.
Aankomst in het Hotel om 19.15, weer allemaal papiertjes invullen.

We zijn gaan eten bij Mr. He Li-yi, in zijn China’s Son café. Hij serveerde Bai-food.
Soep met ei en tomaat, rijst met heet vlees, courgettes en komkommer en gebakken appel en banaan in chocolade/likeursaus.
Het was ontzettend lekker en heel gezellig.

He Li-yi was van huis uit leraar Engels; tijdens de revolutie heeft hij in een heropvoedings-kamp gezeten en daarover had hij een boek in het Engels geschreven. Diverse mensen waaronder ik hebben dit boek bij hem gekocht en hij heeft in ieder boek iets speciaals geschreven.

Dinsdag 16 september:     Dali
Jarig op het Happy Moon Festival, de bevolking geeft elkaar op deze dag cakes en voor ons lagen er 2 cakes op onze hotelkamer. Buiten in ze zon ontbeten, lekker fruit, toast met jam en thee natuurlijk. We zaten net toen Paul en Jetty aanschoven met felicitaties voor mij en dat deden even later Jos en Inge ook nog.

Nadien de bank opgezocht; dat was altijd een hele ceremonie. Een van de dames neemt het paspoort en de cheques aan, zij controleerde dit en gaf alles door aan dame 2, zij keek hoeveel geld er nodig was, schreef een bon en gaf alles weer door aan dame 3. De laatste controleerde alles nog een maal en toen kreeg Gerard zijn geld + paspoort terug. (het gemiddelde loon hier is 800 yuan = 200 gulden).

Door de hoofdstraat van Dali naar de oude Zuidelijke stadspoort gelopen. ’s Middags was er een theeceremonie. Men kreeg dan op traditionele wijze 3 verschillende soorten thee opgediend. Helaas waren we te vroeg. Vlakbij de poort stonden veel kramen met marmeren artikelen, trouwens heel de hoofdstraat was een grote markt, zoveel kramen stonden er.
De Bai vrouwen verkochten allerlei handgemaakte spullen zoals, mutsjes, riemen, rugversieringen, kettingen etc. Toen we interesse toonde werd er een krukje aangeboden zodat we zittend onze keuze konden maken.

Lopend naar de oude Noordelijke stadspoort zagen we de vrouwen van de Bulang minderheid noten verkopen. Even bij gezeten om te kijken hoe ze de kilos afwogen en natuurlijk een zak noten gekocht. Wij vonden de Noordpoort veel fraaier dan de Zuidpoort. De deuren waren van hout en uitgesneden met een diversiteit van fraaie figuren en voorzien van zachte kleuren. Van bovenaf hadden we een mooi uitzicht over het stadje en konden we de 3 Pagodes, met op de achtergrond bergen, goed zien liggen en ook zelfs het Erhai meer.

We besloten om naar de 3 pagodes te lopen, dat viel eigenlijk een beetje tegen. Het terrein stond vol met alleen maar stalletjes voor toeristische aankopen. Eigenlijk weinig te beleven en de pagodes waren dicht. Jammer want dit was het symbool van Dali. Ze hebben een hoogte van 42 en 70 meter, gebouwd van marmer in de 9e eeuw. Terug met de paardenkar. De lunch gebruikt Met Wilfred en Erna, in een autovrij straatje want de uitlaatgassen zijn hier vreselijk.

Fietsen gehuurd, we wilden het Baidorp Guanyin bezoeken om de Guantong tempel, behorende aan de Bai bevolking te bezichtigen.
Een prachtige tempel met een fraai, groot wierookvat. Toen wij deze bekeken kwamen er een aantal Bai dames voorbij en zij begonnen spontaan voor mij te zingen, alsof ze wisten dat ik jarig was.

Om 19.30 uur afgesproken bij Jack voor een gezamenlijke maaltijd. Marleen had weer wat versierd voor deze dag. Champagne, Chinese koek en vuurwerk. Daarna allemaal de kroeg in waarbij het erg laat was geworden.

Foto's »

Woensdag 17 september:     Dali > Shi Bao Shan
Om 9.00 uur vertrokken we naar Shi Bao Shan.
Onze eerste stop was aan de rand van het Erhai meer om de wiervissers te bekijken.
Even later kwamen we terecht op een enorme plattelandsmarkt, je kon het zo gek niet bedenken of het was te koop.
De lunch werd gebruikt in een tuin, heerlijk was het eten; het toilet was weer een crime. Jetty zat naast een Chinees boven een gat, Inge ging dat ook proberen; ik kon dit niet en wachtte op het volgende maisveldje.

Vijf kilometer voor het klooster Shi Bao Shan werden we de bus uitgezet en konden we door een fraai gebied naar het klooster wandelen. De koffers bleven in de bus en we hadden voor 2 dagen een kleine rugzak gevuld met benodigdheden. We kregen allemaal een “strafhokje” toe gewezen. We sliepen op een houten plank met een dun strooien matrasje. We hadden wel hele dikke dekens, dus koud kregen we het niet maar het slapen ging moeizaam. Er was een gemeenschappelijke wasplaats met 1 koude kraan. Er waren 2 toiletten een voor de heren en een voor de dames. In het klooster woonde niemand meer; werd gebruikt voor toeristische activiteiten.

De kok, een zoon van de chauffeur kookte voor ons en dat moet gezegd het smaakte geweldig goed. ’s Avonds met de groep gedobbeld en een biertje gedronken waarbij de kok op vers gebrande pinda’s trakteerde.
De nacht was vreselijk. Mat, in het kamertje langs ons, snurkte. Aan de andere kant lag een Chinees te rochelen en al het heen en weer geloop naar de toilet, waar wij boven lagen was echt niet bevorderlijk voor onze nachtrust.

Donderdag 18 september:     Shi Bao Shan > Lijiang (bewolkt)
Om zes uur uit bed. Het was weer een gaan en komen van toilet bezoekers. Een poezenwas gedaan en de groep opgezocht voor gezamenlijk ontbijt. Dit keer een echt Chinees ontbijt met o.a. noedels. Tomaat, komkommer, chips, eieren en groene thee.
In de ochtend hebben we verder de omgeving van het klooster bekend; zeer fraaie omgeving met prachtige vergezichten. Geluncht en daarna via de bovengelegen tempels liepen we terug naar de bus. Deze tempels hebben weinig geleden tijdens de revolutie en er stonden ook nog een aantal mooie Boeddhabeelden.

Onderweg naar Lijiang kwamen we in een klein dorpje waar het nog echt middeleeuws aan toe ging. Een geblinddoekte os liep met 1 persoon voortdurend rondjes in de klei waar af en toe water werd bij gegoten om de klei zo homogeen mogelijk te maken.
Daarna deed men de klei in een mal waar 3 steenvormen in zaten; deze werden afgestreken, los gemaakt en weggezet om te drogen. Dan kwamen er vrouwen met een draaglat op de ruggen en zij versjouwden de stenen naar een oventje. Deze oven werd vol met stenen gezet en daarna dicht gemetseld. Dan werd het vuur opgestookt en als ze gebakken waren werd de oven opengebroken en waren het weer vrouwen die de stenen versjouwden.

Verder hadden we even oponthoud vanwege een verkeersongeluk en kwamen op het einde van de middag aan in Lijiang in het Yu Guang Hotel; de uitkijk van onze kamer was op een plein met een enorm beeld van Mao Zedong. De oorspronkelijke gereserveerde kamers, vertelde Marleen, kregen we niet omdat er misschien partijbonzen zouden komen logeren!!
Op weg naar de oude stad Dayan kwamen we weer op een markt terecht. De oude stad bestond uit smalle straatjes, geplaveid met kinderkopjes en oude Chinese huizen met houten gevels. De lokale bevolking bestaat hoofdzakelijk uit Naxi’s. De vrouwen van deze minderheid liepen vaak in traditionele kleding en waren prachtig om te zien. In Dayan konden we de echte sfeer van het oude China proeven. Ook veel restaurantjes waar we Naxi-food konden eten. Uiteindelijk kwamen we terecht bij Mah Tah. Marleen zat daar al te eten en wij schoven bij haar aan tafel. Na een ½ uurtje schoven de 2 Belgische meisjes, die wij op de Moon Hill ontmoet hadden, ook bij ons aan tafel. Gezellig getafeld en gesproken over de omgeving. Het was maar goed dat we zaklampen bij ons hadden, straatverlichting was er niet in Dayan, toen we ’s avonds richting hotel liepen.
Foto's »

Vrijdag 19 september:     Lijiang / Dayan (regen)
Goed geslapen ondanks dat we aan de zijkant van het hotel gehuisvest waren.
Ontbeten met Monique en Veronique, en Jetty en Paul in het oude stadsdeel. Vandaar uit de straatjes verkend, wat kleine frutsels gekocht zoals een Naxi instrumentje en een rammelaar voor Gabi. Tussen de regenbuien door naar de Black Dragon Pool gelopen, deze vijver lag in een fraai park. Het was heerlijk om hier rond te wandelen (gelukkig even droog). Bij het Dongba instituut een tentoonstelling van het leven en wonen van de Naxi bevolking bekeken.
Een pictogrammenboekje gekocht in Naxi-schrift en Engelse ondertiteling.

Teruggelopen naar het hotel, ons briefje laten zien en met een beveiligingsbeambte naar de kamer gebracht; deze maakte de deur voor ons open.
In het begin van de avond een eettentje opgezocht in Dayan, Aridans Café (Wijze man).
Heerlijk gegeten en de bediening was ontzettend vriendelijk. Lang nagetafeld vanwege de regen en Naxi wijn gedronken, een soort mede, gemaakt van honing.

Zaterdag 20 september:     Lijiang > Baisha (regenachtig)
We zouden naar Baisha gaan fietsen; niemand had daar zin in vanwege de regen. De straatjes veranderden meteen in modderpoelen. Dus de “smurfen” gewekt en reden we met de busjes eerst naar het Puji klooster bewoond door Roodkap-monniken. Zij zouden zeer gastvrij zijn; helaas geen Roodkap-monnik gezien, een monnik zou er nog wonen maar die kwam niet tevoorschijn. De tempel bezocht, wierookstokken van een oud vrouwtje gekocht, aangestoken in de hoop dat het weer snel beter zou worden. Door de tuinen van het klooster gewandeld. Daar stonden de houten verblijven van de monniken, minimaal ingericht maar wel met Boeddha-altaartjes.

We reden door naar Baisha waar natuurlijk ook weer een prachtige tempel stond met fraaie muurschilderingen die destijds gered waren van de vernielzucht van de revolutie. In de tuin zaten oude Chinese mannen te kaarten of Mahjong te spelen. Ook moesten ze op hun kleinkinderen passen. Bij de tempel behoorde een winkel vol met schilderijen met Chinese karakters.

Daarna nam een van deze oude mannen ons mee en voor we het wisten zaten we op kleine stoeltjes te luisteren naar het Naxi Orkest.
Dat was echt heel bijzonder; er werd thee geserveerd en als laatste gevolksdanst en wij werden hiervoor uitgenodigd.

Toen in het dorp zelf op zoek naar Dr. Ho, een man die zijn leven inzet om zieke mensen te helpen; een soort kruidendokter
Hij kon zichzelf wel goed velen en liet een aantal krantenknipsels zien en vertelde hoe geweldig hij eigenlijk wel was. We kregen thee en iedereen kreeg ook een chinees karakter mee. Wij kregen het karakter van geluk.

Marleen had een etentje afgesproken in de tuin van haar Naxi vriendin. Via trappen en steegjes kwamen we in een prachtige tuin terecht met aangrenzend een groot, fraai Chinees huis. We kregen een uitgebreid diner voorgeschoteld en alles was weer even lekker.
Vreemd vonden wij wel toen we naar de toilet vroegen we naar de openbare toilet werden verwezen. Zelfs in grote huizen kennen ze geen toilet. In Peter’s café nog een laatste pilsje gedronken.
Foto's »

Zondag 21 september:     Lijiang > Xizhou
Slecht geslapen afgelopen nacht, teveel gegeten en teveel bier gedronken; dus geen ontbijt deze ochtend alleen een kop thee.
We vertrokken om 9.00 uur en wij moesten vandaag in de oude stinkbus. Je werd na een uurtje high van alle benzinedampen. Het werd vandaag een dag van stoppen.
De 1e keer moesten we stoppen voor een ongeluk.
De 2e stop kwam doordat onze andere bus met 3 auto’s tegelijk wilde passeren.
De 3e keer werd we opgehouden door politie die de bus moesten inspecteren, van de stank overigens zeiden ze niets.
De 4e stop was een hele leuke, de varkensmarkt. Veel varkenshoedsters met zwarte varkens. Een prachtig geheel.
De 5e stop was voor de innerlijke mens, heerlijk chinees eten.
De volgende stop liepen we vast op een lokale markt en stonden we een aardig tijdje stil. We konden vanuit de bus deze markt goed overzien; zelfs kapotte eieren werden verkocht!!
De 7e stop was op een smalle weg waar vrachtwagens gelost werden en iedereen geduldig moest wachten totdat deze klaar waren.
De reis ging toen verder over een zogenaamde discoweg, vol met kuilen en gaten.
De 8e keer moest er gestopt worden voor een gekantelde vrachtwagen.
De 9e stop was bij een boerenmarkt in Shapin; elke maandag zou er een ware volks-verhuizing plaats vinden van het dorpje Shapin naar deze markt. Er was van alles te zien, houthandelaren, tandarts, mandenmakers, fluitverkopers en niet te vergeten paarden en biggen, groenten en fruit, meubilair. Een grote bedoening en erg druk. Veel gelachen en genoten van alle kleurige klederdrachten van de minderheden.

Uiteindelijk arriveerden we om 18.00 uur bij ons Hotel. Dit was een oud Bai-huis wat destijds geconfisceerd was door de Rode Garde, die daar een lelijke eetzaal aan gebouwd hadden. Het huis zelf was in redelijke staat. Niet alles werkte (zoals gewoonlijk) zodat diverse groepsleden een andere kamer kregen omdat de wc het niet deed. Ook werd het water tussen 22.00 uur en 7.00 uur afgezet.
Gegeten en gedobbeld werd er deze avond.

Maandag 22 september:     Xihzou > varen over het Erhai meer > Shizou
Warme douche was vandaag ver te zoeken, maar het ontbijt was uitstekend.
Om 9.00 uur stond iedereen weer klaar voor vertrek, gehoorzame groep, altijd op tijd.
Een ½ uurtje later stonden we stil i.v.m. een ongeluk. De lengte van de remweg werd met stenen gemeten, inventiviteit genoeg.

We reden richting Dali en onderweg pikten we de bootslui op. We voeren op een aardig bootje waarmee we allereerst naar Wase gingen. Op dit eiland konden we in de tempel onze toekomst laten voorspellen. Naast de tempel zaten een aantal dames die gebakken garnalen, aardappeltjes of andere visjes verkochten. Een kleurrijk gezicht maar gaf ook aan dat dit eilandje door veel toeristen werd bezocht.

We zouden hierna een Bai dorp bezoeken en dan terug wandelen naar Shizou, maar onze smurfen hadden een ander idee en voordat we het wisten waren we op weg naar Jinsuado, een ander eiland in het Erhai meer. Op dit eiland woonde een broer van de oudste chauffeur en daar had hij eten besteld voor de lunch. Wij waren het er niet mee eens en gingen op zoek naar de lokale bevolking, die op straat kleine hapjes verkochten. De chauffeur boos, de lokale bevolking blij.

Vanaf dit eiland waren we binnen een uur terug in Shizou zodat we toch nog het Bai dorpje konden bezoeken. Tussen de rijstvelden door liepen we naar Chan Cun.
Op de rijstvelden waren diverse mensen aan het werk allemaal even vriendelijk zwaaiend. In het dorp bij de coöperatie waren zo’n 15 mensen de rijst aan het verwerken, alles met de hand.

De avond werd afgesloten met een heerlijke maaltijd bereid door onze kok smurf.
Foto's »

Dinsdag 23 september:     Xizhou > Kunming (goed weer)
Geen water dus geen douche. Om 7.00 uur werd het water aangezet!! Wij zaten om 7.00 uur aan het ontbijt want we vertrokken om 7.30 uur naar Dali; hier wisselden we van chauffeur en deze chauffeur reed heel voorzichtig en heel langzaam. De dag duurde daardoor erg lang. Om 20.30 uur arriveerden we in het hotel en moesten daarna nog snel een eethuisje zoeken. Met Mat, Marie José, Kees en Gerard op weg naar Dongfeng Lu, waar een aantal westers georiënteerde eethuisjes lagen die ook wat langer eten serveerden. Na twaalven terug in het hotel en we konden gelukkig zonder problemen naar boven.

Woensdag 24 september:     Kunming > Xi’an (warm weer)
Midden in de nacht werden we gewekt of we nog behoefte hadden aan gezelschap. Niet echt.
Uitgebreid ontbeten, fruit gehaald voor onderweg en om 12.15 vertrokken we naar het vliegveld; even inchecken en om 14.10 uur de lucht in om 16.00 uur landden we op het vliegveld van Xi’an. De bus en vertegenwoordiger van het reisbureau stonden te wachten, helaas was de chauffeur naar huis gegaan, hij dacht dat wij om 18.00 uur zouden landen.
Het verkeer was vreselijk in Xi’an, alles krioelde door elkaar en we kwamen pas om 19.15 uur in het hotel aan. Bij dit hotel moesten we onze paspoorten inleveren. Bij de receptie zouden ze zelf de gegevens invoeren anders was het voor hun niet te lezen!!
Frites gegeten bij de KFC, toch maar weer liever aan het Chinese eten, dat smaakt beter.
Naar de Zuidpoort gewandeld, een indruk van de stad gekregen, veel grote warenhuizen, brede straten en heel veel Chinezen.

Donderdag 25 september:     Xi’an (warm weer)
Als grootste stad ter wereld en een centrum van keizerlijke pracht en praal, was Xi’an de hoofdstad van maar liefst elf dynastieën. Vandaag de dag is Xi’an een centrum van lichte elektronische en textielindustrie en kolenmijnbouw.
Het klimaat kent een grote seizoensvariatie. Xi’an heeft nog steeds de klassieke rechthoekige vorm met een geometrisch stratenpatroon die de stad al in de Windynastie kenmerkte.

Wij begonnen deze dag bij de Klokkentoren, mogelijk zouden we daar kunnen ontbijten. Helaas dat zaakje was dicht dus beklommen we de toren. Eerst een kaartje kopen voor 15 Yuan, dan mijn tas inleveren voor 2 Yuan, foto’s binnen maken kostte 5 Yuan en voor de videocamera moest 15 Yuan betaald worden. Het lijkt onderhand Nederland wel, maar het was beslist de moeite waard en het uitzicht over de stad was prachtig. De trommeltoren ten noordwesten van de Klokkentoren kon niet worden bezichtigd, onderin zat een antiquair.

Zittend in een parkje, overleggend wat we zouden doen, werden we aangesproken door een vriendelijke Chinese jongeman en dame.
Zij spraken goed Engels wat eigenlijk heel welkom was, want in China ben je compleet analfabeet. Waar we naar toe wilden gaan en zij zouden ons wel daarheen kunnen brengen. Wij wilden richting de moslimwijk naar de Grote Moskee.
Zij brachten ons daarheen, maar het “toeval” trof dat we langs de schilderacademie liepen. Of we daar niet eens wilden kijken?

We vonden dat eigenlijk wel een goed idee. Deze academie was ondergebracht in een oud gebouw uit de Ming dynastie. Vijftig studenten woonden daar en leerden de oude schildertechniek. Er hingen prachtige aquarellen en op een daarvan werden we verliefd en die hangt nu in onze woonkamer. Achteraf was dit dus de bedoeling geweest, want meerdere van onze groep waren in dat instituut geweest. Wij hadden iets gekocht dus bleef men vriendelijk. Degene die niets wilde kopen werd onheus behandeld.

Onze “vrienden” brachten ons, door een wirwar van kleine straatjes met veel eettentjes, naar de Grote Moskee, gebouwd in Chinese stijl, in de 14e eeuw.
Aan de ingang van de 1e binnenplaats, stond een prachtige, versierde houten boog met geglazuurde dakpannetjes. De toren van de “terugblik” stond in het midden van de 3e binnenplaatst en is wederom gemaakt van hout met geglazuurde dakpannetjes.

Na het verlaten van de moskee een eethuisje opgezocht. In alle tafels zat in het midden een gat met een brander. Daarop werd een pan geplaatst; hierin werd een saus gegoten en daarna werden alle onderdelen van een kip erin gelegd met koriander, hete pepers en sojasaus. De thee die erbij geschonken werd was om de hitte te blussen. Vreselijk wat een heet gerecht en die kippenpoten die net als handjes boven de saus uitstaken vond ik niet geweldig!!

Gelopen naar de Zuidpoort. Xi’an was vroeger een vestingstadje en de oude stad is nog steeds omringd. Op de muur kwamen we Kees tegen.
Daarna de Kleine Wilde Ganzen-pagode bekeken. Deze vormde een deel van het Jifanu-klooster, een ander centrum van de Boeddhistische leer.
Foto's »

Vrijdag 26 september:     Xi’an > Lanzhou (warm weer)
Alle bagage moest in een kamer gestouwd worden, ’s middags zouden we per trein vertrekken naar Lanzhou.
Ontbeten en daarna op weg naar het Terra Cotta Leger, gelegen aan de oostzijde van de Qin Shi Huang tombe en ca. 35 kilometer van Xi’an.
Keizer Qin Shi Huangdi, de 1e keizer van China, had hier een reusachtig leger laten opstellen, dat in 1974 werd ontdekt door een boer, genaamd Yang Zhifa, uit het dorp Xiyang. Hij was met zijn dorpsgenoten een bron aan het delven.

De rond 7000 levensgrote beelden van soldaten en paarden waren weer opgesteld in slagorde van 210 meter lang en 60 meter breed. We konden onze ogen niet geloven. Iedere krijger had een ander gezicht, veelal ook een andere houding.
De eerste sectie bestond uit boogschutters, gevolgd door geharnaste speerdragers en strijdwagens. De wapens die de krijgers ooit droegen zijn verhuisd naar musea.

Dit was niet in woorden uit te drukken. We hebben genoten tijdens het wandelen langs deze beelden in hal één. Helaas mochten we geen foto’s nemen, dus hebben we een aantal fraaie ansichtkaarten gekocht.

In hal 2 was men voorlopig nog wel bezig, de daken lagen nog over de soldaten en paarden heen. In deze hal stonden enkele krijgsheren in diverse vitrinekasten en van dichtbij kregen we een goed beeld van de diversiteit van de soldaten en hun meerderen.
In hal 3 was een gedeelte gerestaureerd, een aantal militairen die de tombe bewaakten. Deze tombe maakt men voorlopig niet open, naar horen zeggen zou dat een prestige kwestie zijn.
Foto's »

Om 13.30 uur terug in het hotel; Indiaas restaurant opgezocht en door de kleine smalle straatjes van Xi’an gewandeld. We hadden plotseling een vrije middag want de trein had een aantal uren vertraging. Om 18.00 uur met taxi’s naar het station.
We moesten een taxi aanhouden, ons Chinees briefje laten zien en we werden netjes afgezet bij het station.
We kregen hard slepers, 6 personen per coupé. Gelukkig mochten wij onderin liggen. We kregen beddengoed tegen inlevering van het treinkaartje. Als ’s morgens alles nog aanwezig was, kregen we ons treinkaartje terug, en konden daarmee het perron verlaten. Systeem hè!!
De trein reed niet harder dan 30 tot 40 kilometer. Van slapen kwam niets, Chinezen doen
’s nachts alles behalve slapen. Zeventien uur zou de reis duren.

Zaterdag 27 september:     Lanzhou > Xiahe (stralend weer)
Om 11.00 uur kwamen we aan in Lanzhou; de bus reed allereerst naar een hotel zodat we ons konden opfrissen. De toiletten en wasgelegenheid in de trein waren zo smerig dat we daar geen gebruik meer van maakten.
Om 12.16 uur lunch, heerlijk gegeten en toen was het nog 6 uur rijden naar Xiahe. Het landschap was schitterend. Onderweg sprong nog een of andere idioot voor de bus en wilde niet meer weg gaan. De chauffeur heeft hem uiteindelijk weg gekregen.

Om 20.00 uur kwamen we bij ons hotel aan, een oud zomerpaleis van een Lama. Het vroor toen we aankwamen, de kachels brandden gelukkig volop. Ik dook het bad en bed in en Gerard ging nog met een stel eten in de dorp. Marleen had een taxi geregeld d.w.z. een kleine tractor, daar achter een bak waar men met 12 mensen in kon staan. In het pikkedonker, met een zaklamp tuften ze naar het dorp. Dat was weer een geweldige belevenis volgens Gerard.

Zondag 28 september:     Xiahe (stralend vriesweer)
Om 6.00 uur sprong de verwarming aan en wij werden wakker. Ontbeten, nadat we een bonnetje gehaald hadden bij de receptie van het hotel. Om 9.00 uur vertrokken we voor een wandeling door de Tibetaanse wijk naar het Labrang klooster. Het was goed koud, had zo’n 5 graden gevroren. Er was veel bedrijvigheid onderweg. Het dorpje was klein met Tibetaanse huizen; hier hingen overal franjes aan de muur en gordijnen voor de deuren.

We kwamen onderweg nog langs een ander klooster; het Nyingma klooster; de monniken in dit klooster droegen rood/witte gewaden en een soort zwarte tulband. De monniken waren erg nieuwsgierig en wilden wel contact.
Het vreemde voor ons was dat ze al pratende stonden te plassen, op de grond onder hun gewaden vormden zich plassen. Een enkele monnik zat op zijn hurken, die moest een grote boodschap!!

In het Labrang klooster leven en werken de geelkap monniken, dit klooster is het grootste in zijn soort buiten Tibet. We kregen een rondleiding. In de tuin van het klooster waren vele monniken neergezeten om te mediteren. Daarna bezochten we o.a. de meditatieruimte, de ruimte voor kunst en muziek en natuurlijk de gebedsruimte.

Voordat we de gebedsdienst zouden bijwonen kregen we een muzikaal schouwspel; een aantal monniken maakten muziek en anderen knielden en dansten op deze muziek. Even later zagen we 2 monniken op de gebedshal verschijnen, ieder met een enorme schelp waarop zij bliezen; dit was een oproep voor de gebedsdienst. De monniken verzamelden zich voor de Great Assembly Hall, trokken hun laarzen uit en liepen naar binnen.
Een stilleven bleef op de trap over.
Daarna zagen we veel pelgrims de gebedshal binnen gaan; veelal geknield of in liggende houding langzaam vooruit komend.

Het monotone geluid van de mantra’s gaf een mystieke sfeer. Tijdens deze dienst kregen de monniken van de jongste broeders yakboter thee aangeboden en werd er zakgeld uitgedeeld. Alle monniken leven groepsgewijs in de gebouwen die op het kloosterterrein staan.
We hebben een gedeelte van de pelgrimsroute gelopen; altijd met de klok meedraaiend. Langs deze route hangen vele gebedsmolens, waaraan een zwengel gegeven moest worden zodat ze rond draaiden. Dat was vrij zwaar en we zagen dan ook vaak de ouderen pelgrims achter jongeren aanlopen zodat ze de gebedsmolens maar even hoefden aan te raken.

Om het klooster in zijn geheel te kunnen bekijken liepen we naar een helling; Gerard werd echter onderweg aangesproken door 2 monniken. Gerard liep met hen mee en ik snapte er niets van. Later bleek dat ze hulp hadden gevraagd. Gerard moest een aantal Engelse woorden op een bandje inspreken zodat zij dat naderhand konden oefenen.
Terug gelopen naar het hotel.

Om 18.30 uur afgesproken om te gaan eten, dat smaakte verrukkelijk. Het toetje was ook een belevenis; banaan en appel in karamel.
Het was noodzakelijk eerst een stukje in de karamel te dopen, meteen daarop in koud water zodat de karamel stolde. Dat was lachen want het moest heel snel gebeuren.
Met z’n allen terug achter op een pickup in het pikkedonker en goed vast houden anders donderde je uit die kar. De kachel brandde volop toen we terug kwamen.
Foto's »

Maandag 29 september:     Xiahe
We vertrokken om 9.00 uur naar de hoogvlakte om de Nomaden te bezoeken. We reden langs Sangke, waar voor de toeristen nomadententen zijn gebouwd; toeristen kunnen zich dan verkleden als nomaden, yakmelk drinken enz.
Marleen wilde met ons naar de hoogvlakte; we werden aangehouden door 3 mensen vanuit Sangke en we moesten eerst betalen voordat we door konden rijden.

Na een uur rijden kwamen we bij het eerste nomadenkamp; het kamp werd net opgebroken; de meeste kuddes had men al op weg gestuurd maar wij kregen van de laatste familie thee met yakboter en een bolletje tsampa. Smaakte naar niets. Marleen had eieren meegebracht; dat kenden ze niet en wilde de eieren met schaal en al opeten. Grote hilarateit!!
Het fruit en brood was zeer welkom; het eten van de nomaden is zeer eenzijdig, yakvlees met tsampa en yakboterthee.

Na de thee bracht de gids ons naar het nieuwe kamp. Dit lag op circa 3500 meter en de sneeuw op de bergtoppen was erg dichtbij. Geweldig, de hele vlakte vol met yaks en schapen en daartussen de zwarte nomadententen. Al snel kwamen er rookpluimen uit deze tenten. Hun kacheltjes werden gestookt met gedroogde yak stront. We hebben enorm gelachen met de dames die zichzelf terug zagen op de video en steeds opnieuw wilden kijken.

Teruggereden en we werden weer aangehouden door de mensen van Sangke en weer moesten we betalen voordat we verder konden; dit zou georganiseerd worden door de politie (corrupt natuurlijk) om de toeristen geld afhandig te maken.
’s Avonds gezamenlijk gegeten in Snowland met toetje Caramel en bij terugkomst in het hotel nog een briefing van Marleen over Peking.
Foto's »

Dinsdag 30 september:     Xiahe > Lanzhou
Helga jarig en het was stralend weer.
Vervelende chauffeur op de terugweg. Wij wilden met tussenpozen een stuk wandelen en daar hield hij niet van. We moesten regelrecht terug zonder oponthoud.
Circa 16.30 ingecheckt. Nog snel even naar de markt, wat koek en fruit voor de volgende dag gekocht. Helga gebeld, dat had ze absoluut niet verwacht.
’s Avonds heerlijk gegeten voor nog geen fl. 5,00 p.p. inclusief bier en cola.

Woensdag 1 oktober:     Lanzhou > Beijing (bewolkt weer)
De wekker liep af om 5.30 uur, bus ingeladen, vertrokken naar het vliegveld en om 8.30 uur stegen we op in een Toepolev……………

Twee uur later landden we in Peking, de zachtste landing die we ooit mee hadden gemaakt.
Vanaf het vliegveld reden we meteen door naar de muur; het was ontzettend druk. De Chinezen, bleek later, hadden een extra lang weekend i.v.m. de viering van de 48e verjaardag van de Revolutie. We besloten om naar boven te lopen, in eigen tempo circa 1000 treden bestegen. Boven op de muur was de drukte ook enorm maar we kregen wel een prachtig beeld van het stukje gerestau-reerde muur. Gerard was nog wat verder doorgelopen, maar het stuk verderop was erg vervallen en hij nam liever geen risico. De afdaling was een makkie.
Foto's »

Halverwege de middag gingen we op weg naar het Beijing Overseas Chinese Hotel.
We reden door smalle straatjes en achterbuurten en hadden geen prettig gevoel over het komende hotel maar dat viel alles mee.
Gerard en ik zochten een eettentje, vergaten de prijs af te spreken en werden dus genept.
In de avond gingen we met de groep naar de Metro, Marleen legde de gang van zaken uit en gelukkig stonden ook alle stations in het Engels aangegeven. We reden naar het Plein van de Hemelse Vrede. Zoveel Chinezen bij elkaar hadden we nog niet gezien. Er was ook veel politie aanwezig om die mensenmenigte in bedwang te houden. We vonden deze drukte niet prettig maar wel indrukwekkend.

Donderdag 2 oktober:     Beijing
Om 9.00 uur hebben we samen de metro naar het Plein van de Hemelse Vrede genomen, ook nu was er al weer een enorme mensenmassa op de been. We hadden eigenlijk wel een beetje spijt van onze keuze vandaag. Eenmaal voor de ingang van de Verboden Stad kregen we als toerist een voorkeursbehandeling. Aan een apart loket moesten we entree kaartjes kopen, was ook apart geprijsd. Via een aparte ingang, lopend langs kleine winkeltjes kwamen we binnen in deze stad. Het was echt vol!!

Tot laat in de middag door deze stad gedwaald, onvoorstelbaar zoveel pracht en praal. Mooie, grote bronzen potten en beelden. Op de geglazuurde daken stonden fraaie beeldjes; dit was om de boze geesten tegen te houden. De aangelegde tuinen waren bijzonder mooi.
Foto's »

’s Avonds met Jetty en Paul gegeten en met de groep naar de Chinese Opera. Een klein theater waar we achter de coulissen mochten kijken naar het schminken. We kregen enige uitleg over de op de voeren drama’s, 3 stukjes van ongeveer 25 minuten. De muziek die tijdens de opera werd gespeeld klonk af en toe nergens naar maar hoorde echt bij het geheel.
Foto's »

Vrijdag 3 oktober:     Beijing (regen)
Ontbeten tussen een aantal zeer ontevreden Duitsers. Met Jetty en Paul de metro genomen naar het noord/oosten van Peking en daarna met de taxi naar het Zomerpaleis.
We vonden dit wat tegen vallen omdat het hoofdzakelijk tuinen waren uit de vroegere Qing-dynastie en wij dachten meer paleizen te kunnen bekijken.

Rond het middaguur gingen we terug naar Peking en besloten om de Lamatempel op te zoeken. Dit was een zeer kleurrijk Tibetaans tempelcomplex. In verschillende hallen zagen we fraaie wandschilderingen en godenbeelden waaronder het 18 meter hoge Maitreya beeld, gesneden uit een stuk Sandelhout.

Na het eten met Hans en Nell een taxi genomen naar het Beijing Chao Yang Theater. De avond was gevuld met acrobatiek, prachtig om te zien. De laatste act van een kleine jongen vond ik erg zielig; hij had ook een trieste blik.
De terugweg naar het hotel viel niet mee. De chauffeur kon kennelijk niet lezen. Hij wist de weg niet en moest met ons briefje van het hotel navraag doen bij verschillende mensen. Uiteindelijk waren we voor 12 yuan terug geweest, nu kostte het 30 yuan. Aardig omgereden zou ik zeggen. Nadien “troost” gezocht bij de anderen in de bar.
Foto's »

Zaterdag 4 oktober:     Beijing
Aan de balie van het hotel gevraagd de Chinese karakters op te schrijven van de Tempel of Heaven. Deze chauffeur kon kennelijk ook niet lezen en bracht ons naar het tennispaleis. Uiteindelijk waren we op de plaats van bestemming en hij bood zijn excuses aan. De Tempel of Heaven is eenmaal per jaar het toneel van een grote ceremonie, waarbij de keizer offers bracht aan de goden t.b.v. een goede oogst.
De hoofdtempel was zeer fraai van architectuur.

In het aangrenzende Tian Tan park zagen we Tai Chi beoefenaars en er werd volop gedanst in dit park.
Hierna zijn we naar de Friendship Store en de Silk Market geweest. Voor het eerst kwamen we een aantal bedelaars tegen.
Foto's »

Laatste avond met de groep gaan eten. Voor Marleen een Baobab vlag gemaakt zodat zij ons eenmaal volgens de “regels” kon rond leiden. We kregen van Marleen allemaal een certificaat. Het was een enorme gezellige avond met veel gelach en lekker eten.
Foto's »

Zondag 5 oktober:     Beijing > Londen > Amsterdam
Onze bus was stuk dus kwamen we eigenlijk te laat op het vliegveld aan. Snel afscheid genomen van Marleen, ingecheckt en meteen ingestapt. We zaten redelijk vooraan en 10 uur later landden we op Heathrow Airport. De douane beambte vertrouwde onze handbagage niet. We hadden ook onnoemlijk veel souvenirs meegenomen!!
Om 19.15 landden we op Schiphol. Mijn koffer was helaas achtergebleven in Londen. Om 20.00 uur de trein genomen, die stopte in Den Bosch waar bussen klaar stonden voor verder vervoer. Zodoende kwamen we pas om 24.00 uur thuis i.p.v. 22.00 uur.
We hebben iedere dag genoten van deze reis, veel plezier gehad. Ontzettend veel gezien, heerlijk gegeten, dus naast alle bijzondere ervaringen was dit ook een culinaire reis.

Irene