Gerard & Irene |
Europa |
Duitsland
(riviercruise)
| mm |
| mm |
| mm |
| mm |
| mm |
|
| Duitsland (riviercruise) 31 augustus t/m 12 september 2021 |
 |
“Over de Rijn, Moezel en Saar naar Saarlouis”
Alles was in orde. Helga reed naar huis en wij zochten onze hut 119 op. In de salon werd om 17:00 uur koffie en thee geserveerd en kennis-gemaakt met de kapitein en de bemanning. De regels die aan boord gelden werden uitgelegd. Daarna konden we voor het diner naar het restaurant beneden. Wij zaten met Koen en Truus uit Losser aan een tafel. Aardige mensen alleen was het met Koen moeizaam praten, aan één kant is hij doof en aan de andere kant heeft hij een hoorapparaat. Truus is een goedlachs mens en houdt van gezelligheid. Om 19:00 uur vertrok de boot richting Keulen en wij begonnen aan het diner. We hebben een vaste tafel voor lunch en diner, nummer 11. Woensdag 1 september. Grijs, fris weer. Keulen -> Bonn Nadien zijn we gaan wandelen naar de Dom, de Dom is van witte zandsteen gebouwd maar de buitenkant zag helemaal zwart van het vuil. We hebben eerst koffie gedronken op het plein en de buitenkant bekeken. Nadat we de QR-code (covid) hadden laten zien konden we de kerk van binnen bekijken.
De Dom van Keulen is een gotische kathedraal. Het is de hoofdkerk van het aartsbisdom Keulen. Daarnaast is het de grootste kathedraal in Duitsland. De kerk stond gedeeltelijk in de steigers. Voor meer dan zeven eeuwen is er in Keulen keihard gewerkt aan een imposant rooms-katholieke bouwwerk wat bekend staat als de Dom van Keulen. Onder leiding van aartsbisschop Konrad von Hochstaden werd de eerste steen in 1248 gelegd voor deze hoofdkerk van het aartsbisdom Keulen. Pas in 1880 werd de Dom van Keulen als voltooid verklaard en gold het als symbool van de stad. Het koor werd gewijd aan de heilige Petrus en de Maagd Maria. De gouden reliekschrijn van de Drie Koningen wordt binnen het christelijke geloof gezien als grootste schat van de Dom van Keulen. De invloed die de kerk vroeger had, is nog altijd terug te zien in het Wapen van Keulen. De drie kronen verwijzen namelijk naar de Drie Koningen, Casper, Melchior en Balthasar. De dom is gebouwd in de vorm van een kruiskerk en is inclusief het schip en de torens 144,58 meter lang en 86,25 meter breed. Het gebouw heeft een bijzondere inventaris, waaronder enkele glas-in-loodramen die dateren uit de 14e en de 16e eeuw. Gerard kreeg veel last van zijn rug, voor de Dom was een klein parkje waar hij kon zitten ik liep naar de winkel van 4711, die achter de Dom lag. Ik dacht dat 4711 niet meer bestond, maar er waren genoeg producten te koop. Deed me aan Moeke denken.
Een lekker glaasje wijn gedronken in de salon en om 18:30 uur was er weer een uitgebreid diner in het restaurant en ondertussen vertrok de boot naar Bonn.
In het oostelijk deel van het fort waren grote opslaggebouwen (lat. horrea), dicht bij een poort die toegang bood tot de waterkant, waar de meeste goederen werden overgeslagen. Het Munster van Bonn, is het belangrijkste katholieke kerkgebouw in Bonn. De kerk werd in de 11e eeuw als Romaanse stiftskerk van het Cassius-stift gebouwd. De kerk werd gewijd aan Cassius en Florentius, twee soldaten van het Thebaanse Legioen. Bij terugkomst zag ik Gerard op het zonnedek zitten. Hij genoot van de rust en de omgeving.
Ik sliep toen we aankwamen in Andernach, maar Gerard heeft een foto gemaakt van het havenhoofd. De stad ligt aan de Rijn waar deze samenkomt met de Eifel, in een engte tussen Eifel en de Westerwald, genaamd de Andernachse poort.
Vrijdag 3 september. Zonnig weer. Andernach -> Koblenz -> Cochem Helaas was het erg mistig en daardoor vertrok de kabelbaan pas om 10.00 uur. Huib had de kaartjes al gekocht dus konden we meteen doorlopen. Het was een vreemde gewaarwording om over de Rijn en de autoweg naar de Ehrenbreitstein vesting vervoerd te worden. Fort Ehrenbreitstein is een 19e-eeuws fort in Duitsland, gelegen op de gelijknamige heuvel aan de Rijn tegenover de stad Koblenz en de monding van de rivier de Moezel.
Boven gekomen wist Huib niet precies hoe we moesten lopen om bij het uitzichtpunt te komen, maar met een omweg door de vesting kwamen we op een terras, waar we koffie en taart geserveerd kregen. Hier konden we uitkijken op Koblenz en de Deutsches Eck. Prachtig gezicht. Terug aan boord hebben we ons onder het zonnescherm van het zonnedak genesteld. Zaterdag 4 september. Prachtig weer. Cochem -> Traben-Trarbach Cochem is een klein toeristisch stadje in het westen van Duitsland, gelegen aan de oevers van de Moezel aan de oostelijke rand van de Eifel. Als hoofdplaats van de moezelwijnen, wordt Cochem omringd door wijngaarden en prachtige natuur, maar ook in de stad zelf zijn veel schitterende bezienswaardigheden te vinden, zoals de Reichsburg, het Rathaus en de St. Martin kerk met zijn bijzondere vensters. Gerard ging koffie drinken en ik liep nog even terug naar het Marktplein met schitterende vakwerkhuizen. Daarna terug naar het treintje, iedereen zat erin en toen haperde het treintje, de accu was leeg. 20 minuten wachten tot dat ding gerepareerd was. De lunch smaakte weer goed en de middag hebben we doorgebracht op het zonnedek.
De boot vaart verder naar Traben-Trarbach en kwam daar rond De avond doorgebracht in de salon, de Duitse zanger/trompetist vermaakte ons met allerlei bekende liedjes, een aantal medepassagiers probeerden nog een dansje. Zondag 5 september. Prachtig weer. Trier -> Saarburg
Trier is, samen met Worms, de oudste stad van Duitsland en ook het oudste bisdom ten noorden van de Alpen. Trier staat ook bekend als één van de mooiste steden van Europa. Dit heeft de plaats te danken aan de leuke sfeer en prachtige gebouwen. Eén van die prachtige gebouwen is natuurlijk de bekende Dom van Trier, het is de oudste bisschopskerk van Duitsland. Dit gigantische gebouw staat vooral bekend om de prachtige bouwstijl.
De oorspronkelijke Romeinse naam is niet bekend. Aangezien de poort voor militair gebruik was bestemd, zijn alleen de hogere verdiepingen voorzien van openingen met bogen in de vorm van een venster. Aanvallers die erin slaagden de buitenste poorten te overwinnen, konden op de binnenplaats van alle kanten bekogeld worden. In de middeleeuwen haalde men de ijzeren krammen uit de stenen, omdat metaal kostbaar was. De talrijke uitsparingen in de stenen van de muren getuigen nog van deze roof. Ook de stenen zouden geroofd geweest zijn, net als bij de andere poorten van de stadsmuur, ware het niet dat er in het begin van de 11e eeuw de Griekse kluizenaar Simeon in de ruïnes van de poort was komen wonen. Na zijn dood in 1035 werd hij als heilige vereerd en de toenmalige aartsbisschop van Trier, Poppo (1016 - 1047) liet reeds in de 11e eeuw een kerk bouwen, de St. Simeonskerk. In deze dubbelkerk werd de Porta Nigra opgenomen. Vandaag herinnert de apsis aan de oostelijke zijde nog aan deze kerk. Alle andere aanbouwen zijn onder Napoleon verwijderd. Andere sporen van deze kerk, zoals beeldhouwkunst in rococostijl, zijn te vinden in de zuilengangen op de bovenverdiepingen.
Deze bron voorzag dit deel van Trier van drinkwater totdat het centrale waternet er kwam. De fontein dateert van het einde van de 16de eeuw. De vier hoofd-deugden; gerechtigheid, moed, wijsheid en matigheid sieren het bekken. Even onderuit gezakt op een terras met een lekker drankje. Tegen half zes moesten we bij de bus terug zijn en reden we naar de Rembrandt van Rijn. Er werd weer een lekker diner voorgeschoteld en onderwijl wij aten voer het schip verder naar Saarburg waar we zouden overnachten. Maandag 6 september. Prachtig weer. Trier -> Saarschleife -> SaarLouis Tijdens het ontbijt vertelde de kapitein dat er een bocht van 180 graden voor ons lag, de Saarschleife. Er was veel belangstelling voor het maken van foto’s en films. Het was een bijzondere bocht met een mooie omgeving.
De stuurhut van de kapitein en het zonnedek liet men ongeveer 1 meter zakken Voor de kapitein was er een gat in het dak zodat hij zijn hoofd naar buiten kon steken en kon zien of hij de juiste koers voer. Een heel vreemd gezicht en daar werd natuurlijk hartelijk om gelachen.
Daarna kwam de sluis van Rhelingen waar we 8 meter moesten schutten. De boot voer door naar de haven van Dillingen en daar kon hij de boot nog draaien, want de Saar wordt steeds smaller. Vanaf Dillingen voer de kapitein achteruit met de boot naar Saarlouis. Een hele belevenis vandaag. Overzicht sluizen Moezel en Saar » Na de lunch liep ik met Truus en Koen naar het centrum van het stadje. Saarlouis, de stad van de Zonnekoning, Lodewijk XIV. Hij was het namelijk die de stad in 1680 stichtte. Om zijn macht in dit deel van Duitsland toendertijd te verstevigen liet hij een enorme vesting bouwen. Dit verdedigingsbastion werd onder leiding van de bekende bouwmeester Vauban voltooid. Koning Lodewijk XIV was zo gecharmeerd van deze nieuwe stad dat hij zijn naam aan de stad verbond. In het stadswapen is dat mooi terug te zien aan de lelie en het zonnesymbool die er in zijn verwerkt.
Zo troffen we in voormalige kazematten en andere oude gebouwen nu gezellige cafeetjes en sfeervolle restaurants aan. Dat de oude vestingwerken nog duidelijk zichtbaar zijn is ook mooi te zien aan de vestinggracht die deels nog intact is.
Samen koffie gedronken en hier en daar de stad bekeken. Niet echt een gezellige stad, vrij strakke bebouwing, weinig kleur. Deze avond aten we in Italiaanse sferen, de bediening was voorzien van een schort met de kleuren van de Italiaanse vlag en een vlindertje in Italiaanse kleuren. Dinsdag 7 september. Prachtig weer. Saarlouis -> Saarburg Vanuit Saarlouis beginnen we aan onze terugreis van deze cruise over dezelfde route als de heenreis, alleen doen we nu wat andere plaatsen aan. Dus ook weer door de Saarschleife.
De kapitein moet zich melden als hij de Schleife invaart. Lengte ca. 7 km. van Dreisbach tot Mettlach. Halverwege de bocht varen we zuid-oost en het is een beschermd natuurgebied. Hierna voeren we de sluis van Mettlach binnen waar we 11 meter moesten schutten. We voeren langs de oude Fabriek van Villeroy & Boch. Voorbij Taben-Rodt kregen we het smalste deel van de Saar, Engsteller genoemd. Hier mag/kan het schip geen ander schip tegenkomen. Tijdens de lunch meerden we aan in Saarburg.
Ik heb er een heerlijk glaasje Riesling gedronken, Gerard bleef aan de alcoholvrije Jupiler.
Geluncht en daarna de spullen gepakt en samen naar het stadje gelopen. De afstand viel erg mee.
Mooie plaatjes geschoten van vakwerkhuizen op de markt. Uiteindelijk kwamen we bij het Rieslinghaus waar we samen een heerlijke witte wijn gedronken hebben, dat was echt genieten.
Teruggelopen naar de boot een dutje gedaan en op naar de Indonesische avond. De obers hadden een sarong aan en een doek om het hoofd zoals men in Indonesië vaak ziet. De ramen waren versierd met grote waaiers en het eten smaakte verrukkelijk. Nadien uitbuiken op het zonnedek en later in de salon geluisterd naar de muziek.
Donderdag 9 september. Prachtig weer. De kok stond op het dek voor een workshop apfelstrudel, hij zou nog een recept verzorgen voor de passagiers, helaas niets gezien. Voor de lunch even terug naar onze hut en nu lag er een mooi hart op mijn bed, Nicoleta is wel creatief bezig.
Ingeklemd tussen de Moezel en steile wijngaarden is het stadje idyllisch gelegen. De zichtbare historie van het stadje gaat terug tot ongeveer 1142 na Chr, in deze tijd wordt een Augustijner klooster op de Mariënburg gebouwd. In nog vroegere tijden was er een Romeins fort gesitueerd en was Zell een Romeinse nederzetting. Aan de rand van Zell is het voormalig residentieel slot van de keurvorst Johan von Hagen te vinden. Het bouwwerk is zowel aan de buiten als aan de binnenzijde goed bewaard gebleven. Tegenwoordig is er een mooi hotel en restaurant in gevestigd. Andere overblijfselen uit de middeleeuwen zijn de twee torens, de vierhoekige Balduintoren en de ronde kruittoren met Romaans helmdak, het herkenningsteken van Zell.
Ook in Zell vele smalle straatjes en historische vakwerkhuizen met steile gevels. We hebben geld gepind voor de fooi en zijn langzaam weer teruggelopen naar de boot. Daar nog even op het zonnedek gezeten met een Jupiler en een tomatensap. Nadien een uurtje geslapen en wederom aangeschoven voor een 4-gangen diner. Gerard is alleen koffie gaan drinken in de salon en ik ben gaan lezen. Toen Gerard terug kwam gaf hij aan dat het regende, een buitje was het maar. Vrijdag 10 september. Toch weer prachtig weer. Bernkastel -> Koblenz
Circa 15:00 uur kwamen we al aan in Koblenz, onderweg weinig oponthoud gehad bij de sluizen. Om deze tijd kregen we in de salon een High Wine met lekkere happen. Met Koen en Truus hebben we samen genoten van deze lekkernijen.
Rond 16:00 uur toen we aangemeerd lagen liepen we samen vanaf de kade, naar het centrum van Koblenz. We kwamen voorbij het Dreikönigenhaus, een mooi vakwerkhuis, wat tegenwoordig dienst doet als Bibliotheek. Even verder op stond een rood huis met grijs dak. Dit was vroeger een Gildehuis voor kruideniers. Verder de stad in kwamen we terecht op het Jezuïetenplein, dat is op zich een reisgids waard. We stonden oog in oog met het Jezuïetenverleden, met de kerk, met prachtige moderne glas-in-lood ramen en het gewezen Jezuïetengymnasium (sedert 1895 al stadhuis van de stad).
Op het voormalige binnenplein, te bereiken door de bogen, wachtte ons de bekendste burger van de stad, Schlängelbrunnen; de deugnietachtige lieveling van de inwoners.
Tegenover dit beeld konden we de tuin bewonderen van het Rathaus. Maar goed dat we de plu bij ons hadden want er viel een bui. Doorgelopen naar de Lieve Vrouwe kerk. Wij wilden het interieur bekijken, maar binnen was een koor aan het oefenen. Wij hebben een poosje geluisterd naar allerlei zangoefeningen, waarschijnlijk om de stem heel soepel te maken. De kerk had een hele mooie akoestiek. Verder gelopen, maar Gerard wilde zitten, kreeg last van zijn rug. Hij vond een stoel op een dicht terras en ik liep de Florinskerk binnen, een sobere inrichting.
Zaterdag 11 september. Prima weer, De lunch om 12:30 uur werd gebruikt om aan alle gasten informatie te geven voor de ontscheping morgenvroeg. De boodschap werd door Corné gebracht. Om ca. 14:00 uur kwamen we aan in Düsseldorf. Op de oever langs de Rijn stond een grote kermis met veel herrie. Wij zouden nog een rondrit door Düsseldorf krijgen maar door alle drukte van de Kermis liep iedereen een verkeerde richting in en hebben de bus nooit gezien. Jammer, dus hebben we in de salon gezeten met puzzels, een drankje, etc.
De kapitein heeft de boot op een andere plaats kunnen leggen zodat we niet middenin de herrie bleven zitten.
Irene |
Helga stond om 15:00 uur voor de deur om ons weg te brengen naar Arnhem. Het was druk onderweg, veel vrachtverkeer. Tegen 16:45 uur stonden we op de Rijnkade, hieraan lag onze vakantieboot de “Rembrandt van Rijn”. Even een selfie gemaakt door Helga en daarna werd onze temperatuur en de QR-code gecontroleerd.
Helaas stond het Rathaus rondom ingebouwd met steigers. Een smalle strook van het Rathaus was nog net zichtbaar, jammer. Via het Domplein, als voorheen, waar we een alternatief vervoermiddel zagen staan, wilden we binnendoor teruglopen naar de boot, maar helaas was deze weg afgesloten, dus dezelfde weg teruggelopen.
Even verderop ligt het legioensfort Bonn, dat ongeveer 400 jaar bestond, direct aan de Rijn in een overstromingsvrij gebied. De bijna vierkante legioensvesting werd gebouwd door Legio I Germanica rond 35 na Chr onder Keizer Tiberius. Met 27,8 ha is het een van de grootste binnen het Romeinse rijk. Na het jaar 89 waren er het Legio XXI Rapax en Legio I Minervia gelegerd.
Na de lunch hebben we ons geïnstalleerd op het zonnedek met zonnebrand, leesvoer, puzzelboekje en een lekker drankje. Prachtige natuur gleed aan ons voorbij, met kastelen en tussendoor ellenlange campings voor caravans en campers.
Vanochtend om 6:00 uur vertrokken we naar Koblenz waar we om 8:00 uur aanmeerden. Na het ontbijt liepen we met een groep naar de kabelbaan. De kunstmatige landtong die we bewandelden markeert de monding van de Moezel in de Rijn. Op de Deutsches Eck staat een nationaal monument voor de Duitse eenheid. De Deutsches Eck maakt deel uit van het UNESCO-werelderfgoed. De landtong heeft een spitse vorm om zo plaats te kunnen bieden aan het nationale monument, een ruiter-standbeeld van Keizer Willem I op een hoge sokkel.
Dit fort is gelegen op 118 meter boven de Rijn en kijkt uit op de stad Koblenz en het samenvloeien van de rivieren Moezel en Rijn bij de Deutsches Eck.
Om 9:00 uur vertrokken we met het treintje uit Cochem. Gerard fotografeerde eerst nog wat voordat hij ook instapte. Gedoe om de plaatsen en de rollators die mee moesten. 
’s Middags werd er een high tea geserveerd in de salon, dus zakten we naar beneden. De kok had weer zijn best gedaan en de taartjes en hartige happen waren erg lekker. Weer verder op het zonnedek doorgebracht en tegen half 5 naar de hut voor een dut. We worden moe van het nietsdoen!!
Later namen we koffie op het zonnedek en kwamen in gesprek met Willem en zijn vrouw. Dan blijkt dat Willem op de zeevaart-school in Den Helder heeft gezeten en studeerde voor stuurman, nadat Gerard de school al had verlaten.
De Porta Nigra (Latijn voor 'Zwarte Poort') is een stadspoort uit de Romeinse tijd in de Duitse stad Trier. Het bouwwerk, gedateerd in het jaar 170, is het oudste en grootste monument van zijn soort in Duitsland.
Doorgelopen met de Gids tot aan de versperring voor het evenement op de Markt, toen raakten we de groep kwijt. Terwijl Gerard een terras zocht op het Marktplein liep ik nog even verder en zag de Petrusbronnen fontein.
In het tracé met de Schleife naar Saarlouis moesten we onder bruggen door die eigelijk te laag hangen voor deze boot.
Blikvanger is de ruïne van Saarburg, die hoog boven het stadje op een beboste bergrug ligt. Zeer de moeite waard waren ook de vissers-schippershuisjes in de benedenstad.
De boot zal waarschijnlijk om 04.00 uur aanleggen. We liggen een klein eindje van het stadje af, eerst zou ik alleen gaan lopen naar het centrum maar Gerard wilde toch proberen om mee te gaan. Hij liep naar beneden voor de wc en kwam lachend terug met de boodschap, het moet niet fraaier worden; er zit een vreemde vent op ons toilet. Hij liet de foto zien die hij gemaakt had haha, Nicoleta had nu een man gevouwen van de handdoeken en die zat dus op het toilet.
Het Moezelstadje Zell is gelegen aan één van de mooiste en grootste meanders van de Moezel, de Zeller Hamm.
Wijnliefhebbers denken bij Zell direct aan de wijngaard "Schwarze Katz", waarvoor in het centrum van het stadje een heus monument is opgericht. De zwarte kat staat op het marktplein dat het middelpunt is van het wijnstadje. Aan het plein staan prachtige middeleeuwse hofhuizen en een Romaanse toren uit de 11e eeuw.
Op het plein zelf staat een standbeeld van de belangrijke wetenschapper J.P. Müller, hij schreef het handboek van de fysiologie.
Nadien een terrasje opgezocht. Hier moesten we onze gegevens achterlaten in het geval dat er besmettingen zouden zijn!! Terug naar de boot, onze paraplu’s in de hut uitgezet om te drogen. Voor het diner naar het restaurant gelopen en bij terugkomst in de hut lag er een vent op mijn bed te slapen. Nicoleta was weer creatief bezig geweest.
In de salon koffie gedronken en nog even gekeken waar we langs kwamen, via Duisburg, Rees en Emmerich voeren we Nederland binnen bij Millingen aan de Rijn, Oud Zevenaar, Duiven en uiteindelijk weer Arnhem aan de Rijnkade.